Θα περιμένω | Κωνσταντίνα Ζάβαρη

Όταν τα σώματα μας θα γίνουν ένα ολότελα

Και γευτούμε για λίγο την απόλυτη χαρά

Όταν τα χείλη σου θα δίνουν φιλιά

Και ανήμπορη στην αγκαλιά σου πέσω  ξανά

Όταν θα με κοιτάξεις βιαστικά

Και φύγεις μακριά για ακόμη μια φορά

Τότε θα μείνω μόνη λαχταρώντας την επόμενη φορά

Δεν θα γυρίσεις, θα έχεις φύγει μακριά

Στα σκαλοπάτια θα περιμένω

σαν τα μικρά παιδιά

Ένα άγγιγμα δικό σου όπως τότε, παλιά

Όταν τα κορμιά μας ήταν ένα, αγκαλιά

και θα περιμένω…

και θα περιμένω…

Υ.Γ.

δεν γύρισες ποτέ

ακόμη στα σκαλοπάτια καθισμένη

αλλά πλέον γριά

νομίζω πως είναι για εμας αργά.