Ένα κομμάτι του εαυτού μου πάντα θα σε περιμένει | Πράξια Αρέστη

Οι ώρες μας τελειώνουν. 

Έμειναν μόνο κάτι τελευταίες στιγμές που διστάζουν να έρθουν. Φοβούνται το τέλος και την ιδέα πως θα περάσουν κι αυτές και θα χαθούν στο χρόνο όπως τόσες άλλες. Θα φύγουν και θα πάρουν μαζί τους τη μυρωδιά του προσώπου σου, το ανοιξιάτικο αεράκι της θάλασσας, τη χαρά του γέλιου σου. Θα φύγουν και θα μ' αφήσουν μόνη κι ορφανή από αγάπη. Γερασμένη...

Μπορώ να ζω συνεχώς τις ίδιες στιγμές μαζί σου σ' επανάληψη; Μόνο στο μυαλό. Ο χρόνος θα περάσει ελπίζω γρήγορα κι ανώδυνα μακριά σου. Θα τον γεμίσω με ασήμαντα όνειρα και δήθεν μεγάλους στόχους, έτσι για να κρατάω τον εαυτό μου απασχολημένο. Θα έρχεσαι τα βράδια στα όνειρά μου και το πρωί όταν ξυπνάω θα πονάω που η νύχτα τελείωσε και δεν μπορώ πια να σε νιώσω κοντά μου. 

Το σώμα μου θα τρέμει από την έλλειψη της γλυκιάς και ναρκωτικής ουσίας που έσταζαν τα χείλη σου. Θα κρυώνει ακόμη και το καλοκαίρι και τίποτα δε θα το ζεσταίνει. Καμία αγκαλιά δε θα ταιριάζει στα χέρια μου και τα μάτια μου δε θα εντυπωσιάζονται με τίποτα πια. Ο πόνος θα καταλαγιάσει, θα γίνει συνήθεια όπως και η απουσία σου. 

Σου υπόσχομαι πώς όταν το μυαλό θολώνει πότε από θυμό και πότε από αγάπη για σένα, δε θα σ' αφήνω να το ξέρεις. Σε κούρασα. Σε κούρασα γιατί ζητάω πίσω τις στιγμές μας και δεν έχεις τίποτα να μου δώσεις, παρά μόνο ένα ψυχρό "καλημέρα". Σου υπόσχομαι μια μέρα θα καταφέρω να πείσω τον εαυτό μου ότι τελειώσαμε. Ότι δεν έχουμε άλλες στιγμές να μοιραστούμε. Που να βάλω όμως όλα όσα νιώθω για σένα; Μακάρι να μπορούσα να τα μαζέψω όλα μαζί, να τα τσαλακώσω και να τα ρίξω στον πιο βαθύ ωκεανό. Τι νόημα έχουν εξάλλου, αν δεν μπορώ να στα εκφράσω, αν δεν μπορώ να τους δώσω μέσα από στιγμές, ζωή. 

Η αλήθεια είναι πώς πάντα ένα κομμάτι του εαυτού μου θα σε περιμένει. Δε θα σε ψάξω ποτέ μην ανησυχείς. Μη φοβάσαι ότι θα σου ζητήσω για λίγο να μου μιλήσεις ή να κάνεις πώς μ' αγαπάς. Μην ανησυχείς ότι θα προσπαθήσω να σ' αλλάξω πια. Μην πιέζεσαι άλλο από την αγάπη μου και τις λέξεις μου. Σου έπεσε πολλή η αγάπη μου. Σου έπεσαν πολλές οι στιγμές μας. Δε θ' απαιτήσω να νιώσεις πια μη φοβάσαι.

Παίρνω τις στιγμές μας και φεύγω... Κι αφήνω ένα κομμάτι του εαυτού μου να γεράσει, περιμένοντας σε να έρθεις να το αγαπήσεις. Είναι η μόνη του ελπίδα για να γίνει και πάλι ολόκληρο. 

Είσαι η μόνη μου ελπίδα...