Εσύ | Άγιοι τόποι Σιωπής

Σμιλεύεται η μυρωδιά της θάλασσας στα πλάτη της ανάσας σου;
Ο ουρανός στα μήκη της ματιάς σου;
Χωρά της γης η κίνηση μες’ τη δική σου την οργιά;
Του Μαγγελάνου οι νεφέλες μες’ τα δικά σου σύννεφα;



Για μια στιγμή χωρούν.
Αυτή είναι η στιγμή που ερωτεύεσαι!


 Αλίμονο, αν δεν μπορούσε ο αέρας
να έχει το βάθος της ανάσας σου,
ή κι ο Θεός ο ίδιος
το σχήμα των ανθρώπων.


 Χάος θα σε παρέδιδε στον κόσμο,
εν μέσω χάους θα τον εγκατέλειπες.