Φωτάκια, χαμόγελα, ο κόσμος χύθηκε στα μαγαζιά και τις καφετέριες. Πλησιάζουν Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, η πιο χαρούμενη, λένε, εποχή του χρόνου.
Περπατάμε δίπλα δίπλα, προσπαθεί να μου πάρει για πολλοστή φορά το χέρι, τον αποφεύγω. Είμαι χαμένη στις σκέψεις μου. Είμαι τυφλωμένη από την απουσία σου και δεν μπορούν τα ματιά μου να δουν τίποτα. Ούτε φωτάκια ούτε άγιους βασιλήδες και στολίδια. Είμαι κολλημένη σ' ένα κινητό να το κοιτάζω λες κι έτσι θα μου στείλεις κάποιο μήνυμα. Είμαι κολλημένη στο άγγιγμά σου και τα φιλιά σου, πώς να δεχθώ ξανά τον έρωτα στη ζωή μου;
Είναι κρίμα, σκέφτομαι καθώς μου φέρνουν τον πικρό καφέ που παρήγγειλα. Είναι κρίμα όλα μακριά σου να έχουν την ίδια πικρή γεύση. Να μου είναι όλα αδιάφορα, ενώ εσύ μπορείς να ζεις και να περνάς καλά χωρίς εμένα. Έτσι φαίνεται σε μένα όταν δε με ψάχνεις. Εσύ είχες πάντα άλλη γνώμη, όμως, σ' αυτό δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε ποτέ. Είναι κρίμα να μην μπορώ να δεχθώ το χάδι κάποιου άλλου, όμως, έτσι νιώθω και πρέπει οι πληγές μου να επουλώσουν.
Για πόσο ακόμα; Πόσα Χριστούγεννα θα κοιτάζω τον κόσμο να γελά και ν' απορώ γιατί; Ποια θα είναι τα Χριστούγεννα που θα περάσουμε μαζί; Πότε θα μπορώ, τουλάχιστον, ν' αγνοώ την απουσία σου;
Το βρήκα! Επιτέλους βρήκα την άκρη του παζλ. Θ' αγνοήσω την απουσία σου. Θα προσποιηθώ ότι δεν περιμένω μήνυμά σου. Θα προσποιηθώ ότι περνάω καλά χωρίς εσένα και ότι δε θέλω πια να σε δω. Είμαι καλή στο να παίζω ρόλους, γι' αυτό και γράφω ιστορίες που δεν ήταν ποτέ δικές μου. Θα παίξω, λοιπόν κι αυτό το ρόλο, αυτή τη φορά στην πραγματικότητα και όχι στα χαρτιά.
Έτσι κι αλλιώς δεν είσαι δω. Έτσι κι αλλιώς έρχεσαι για λίγο και πάλι φεύγεις. Έτσι κι αλλιώς είπες ότι δεν αντέχεις με καμιάν και να μην το πάρω προσωπικά. Για σένα ο έρωτας είναι για τους φλώρους. Τα λες, άραγε, όλα αυτά για να μη μου δίνεις ψεύτικες ελπίδες ή επειδή τα εννοείς πραγματικά; Δε θα καταλάβω ποτέ όπως ούτε κατάλαβα άλλα τόσα. Δεν έχει πια σημασία να ρωτάω πράγματα που δε θες να μου απαντήσεις. Απλά θα προσποιηθώ ότι δεν υπάρχεις πουθενά. Μέχρι την επόμενη φορά που θα σε δω και το έργο θα σταματήσει να παίζει. Μέχρι που να μ' αγγίξεις ξανά και θα ξανανιώσω το αίμα να κυλάει στις φλέβες μου ζεστό.
Προσπαθεί να μου πάρει το χέρι ξανά, τον αφήνω. Μου λέει "είσαι κρύα". Του λέω, "μέσα μου να δεις".
Περπατάμε δίπλα δίπλα, προσπαθεί να μου πάρει για πολλοστή φορά το χέρι, τον αποφεύγω. Είμαι χαμένη στις σκέψεις μου. Είμαι τυφλωμένη από την απουσία σου και δεν μπορούν τα ματιά μου να δουν τίποτα. Ούτε φωτάκια ούτε άγιους βασιλήδες και στολίδια. Είμαι κολλημένη σ' ένα κινητό να το κοιτάζω λες κι έτσι θα μου στείλεις κάποιο μήνυμα. Είμαι κολλημένη στο άγγιγμά σου και τα φιλιά σου, πώς να δεχθώ ξανά τον έρωτα στη ζωή μου;
Είναι κρίμα, σκέφτομαι καθώς μου φέρνουν τον πικρό καφέ που παρήγγειλα. Είναι κρίμα όλα μακριά σου να έχουν την ίδια πικρή γεύση. Να μου είναι όλα αδιάφορα, ενώ εσύ μπορείς να ζεις και να περνάς καλά χωρίς εμένα. Έτσι φαίνεται σε μένα όταν δε με ψάχνεις. Εσύ είχες πάντα άλλη γνώμη, όμως, σ' αυτό δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε ποτέ. Είναι κρίμα να μην μπορώ να δεχθώ το χάδι κάποιου άλλου, όμως, έτσι νιώθω και πρέπει οι πληγές μου να επουλώσουν.
Για πόσο ακόμα; Πόσα Χριστούγεννα θα κοιτάζω τον κόσμο να γελά και ν' απορώ γιατί; Ποια θα είναι τα Χριστούγεννα που θα περάσουμε μαζί; Πότε θα μπορώ, τουλάχιστον, ν' αγνοώ την απουσία σου;
Το βρήκα! Επιτέλους βρήκα την άκρη του παζλ. Θ' αγνοήσω την απουσία σου. Θα προσποιηθώ ότι δεν περιμένω μήνυμά σου. Θα προσποιηθώ ότι περνάω καλά χωρίς εσένα και ότι δε θέλω πια να σε δω. Είμαι καλή στο να παίζω ρόλους, γι' αυτό και γράφω ιστορίες που δεν ήταν ποτέ δικές μου. Θα παίξω, λοιπόν κι αυτό το ρόλο, αυτή τη φορά στην πραγματικότητα και όχι στα χαρτιά.
Έτσι κι αλλιώς δεν είσαι δω. Έτσι κι αλλιώς έρχεσαι για λίγο και πάλι φεύγεις. Έτσι κι αλλιώς είπες ότι δεν αντέχεις με καμιάν και να μην το πάρω προσωπικά. Για σένα ο έρωτας είναι για τους φλώρους. Τα λες, άραγε, όλα αυτά για να μη μου δίνεις ψεύτικες ελπίδες ή επειδή τα εννοείς πραγματικά; Δε θα καταλάβω ποτέ όπως ούτε κατάλαβα άλλα τόσα. Δεν έχει πια σημασία να ρωτάω πράγματα που δε θες να μου απαντήσεις. Απλά θα προσποιηθώ ότι δεν υπάρχεις πουθενά. Μέχρι την επόμενη φορά που θα σε δω και το έργο θα σταματήσει να παίζει. Μέχρι που να μ' αγγίξεις ξανά και θα ξανανιώσω το αίμα να κυλάει στις φλέβες μου ζεστό.
Προσπαθεί να μου πάρει το χέρι ξανά, τον αφήνω. Μου λέει "είσαι κρύα". Του λέω, "μέσα μου να δεις".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου