Σπονδές | Μαρία Πανούτσου

Σπονδές Ι

χειραψία για όσους φεύγουν, με χέρι ιδρωμένο και στεγνά μάτια

Σπονδή ΙΙ

Γράμμα από μακριά,




σε θέλησα πολύ και πόθησα

τις ιστορίες σου ν’ αφηγηθ… ώ/ τις τόσες

όπως εκείνη του περιπατητή




Έλεγες/ τάχα /πως όταν πέθαινα

εσύ υποσχέθηκες νωπό τάφο /κρατήσεις/ τον δικό μου

γεμάτο, με πράσινα κοτσάνια και τρυφερά λουλούδια

κι έπειτα, τι γέρευε τέτοια ώρα, ο ένας, να κόβει την βλάστηση/

από το νεκροκρέβατο μου/τον σκότωσες ίδιο σφαχτάρι /

πάνω στο χώμα που με σκέπαζε/ κάλε μου/

καλά έκανες και πότισες την μνήμη μου με αίμα

καλύτερα όμως το δικό σου/να έφτανε μέχρι εδώ

μάκρυνε ο καιρός/που έχω να σε δω /

και πόθησα πολύ /και θέλησα πολύ/

ις ιστορίες σου να αφηγηθ ε.. ί… ς/ τις τόσες

Σπονδή ΙΙΙ

Εις μνήμη του Cynkutis Zbigniew

Ένδυμα φροντισμένο περιπάτου και λουλούδια με ρίζες/ σε χώμα ξερό / όταν επίσκεψη σε τάφο δικό σου θα κάνω/ προσπαθώντας το οδοιπορικό της ζωής σου/ υγρό/ στην θύμηση μου να κρατήσω/ όμως/ καπνός σε καπνό/κάθε προσπάθεια /να φέρω εικόνες δίκες σου/ στο παρόν

Τώρα είσαι στα ψίχουλα/ που ρίχνω σ αυτό το τυχαίο περιστέρι/ που τυχαία/ περνά πάνω από τον Κεραμικό/ μεσημέρι χειμωνιάτικο/έφυγες το λένε όλοι/κι εγώ υποσχέσεις αυθόρμητες

θα αποφύγω /καθώς το νέο του θανάτου σου τρέχει

Σπονδή IV

μήνυμα να μου στείλεις βοήθεια /
με εικόνες φωναχτές και με αφή από πάνω /
όλο το χειμώνα βάλε τις σκέψεις σου/ σε μια χούφτα από ρόδια
και άφησε τα όλα να έρθουν/ όπως έρθουν/
μετά/ θα χαράξουμε τις ευθείες/ με χέρι μαθημένο καλά
το φιλί /και τα περισσεύματα από αγάπες / θα μείνουν κρύσταλλοι
μιας νυχτιάς/ χωρίς χρόνο και τόπο/

με κρασί και νερό / σαν τον τελικό ασπασμό

Προδημοσίευση ανέκδοτης ποιητικής συλλογής 

Από την ενότητα Σπονδές