Αναπάντητα ερωτήματα και σκέψεις που γυρνάνε στο μυαλό συνέχεια.
Πώς περνάς, τι κάνεις αν είσαι καλά..
Κάπως έτσι περνάνε οι μέρες και οι νύχτες, μια καλά μια σκατά.
Έμαθα να είμαι μόνος για να μην με αφήνεις πίσω.
Έμαθα να είμαι μόνος για να πάω μπροστά.
Έμαθα να είμαι μόνος για να είμαι γεμάτος.
Έμαθα να είμαι μόνος γιατί αλλιώς δεν επιβιώνω.
Επιβιώνω? Ζω? Αναπνέω?
Τρεις λέξεις άμεσα συνδεδεμένες μα και τοσο μακρινές η μία με την άλλη.
Ανάβω τσιγάρο, σβήνω τσιγάρο.
Λέξη προς λέξη χάνομαι στον ειρμό των σκέψεων μου.
Πουτάνα νύχτα πάλι με παίρνεις και με διαλύεις.
Καθώς χάνομαι για άλλη μια φορά
Πίσω απ' τους καπνούς στα χαμηλά φώτα του δωματίου, ο καφές μαύρος και κρύος ακολουθεί έναν σκοπό που δεν γνωρίζω.
Έχω μια γεύση τσιγάρου και καφέ. Αυτή την γεύση που ξέρεις ότι σημαίνει πίκρα ξενύχτι και δουλειά.
Αλλά μήπως τελικά όλα αυτά γίνονται για να την βγάλω άλλο ένα βράδυ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου