Ο δείκτης του ρολογιού αθόρυβα κυλάει μπροστά
μα φωνές μαζί και οι σιωπές
μάταια τον τραβούν πίσω ξανά,
στο προσωπο μου χαραζω μια γραμμή για να μην γίνω αντιληπτή,
μα τι κανω;
αφου τα μάτια μου θα δεις ξανά στο σκοτάδι της απώλειας
το φώς θα 'ρθει και το παντζουρι κλειστο.
Φωνές και γέλια ακούγονται απο μακριά,
τίποτα της νιότης μου στιγμές
σέρνονται κάπου γύρω εδω κοντά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου