One night stand | Kots Raven

Μην ξέροντας που,
πως, ποτέ,
και από που συναντηθήκαμε.
Περπατώντας
στα γνωστά μονοπάτια.
Είδαμε σκιές απολιθωμένων αναμνήσεων
Ασπαζόμενοι ταυτόχρονα
τα ουρλιαχτά των έκπτωτων χοίρων
σε κρεατομηχανές
καθώς αλέθονται.
Χαϊδεύοντας στα δέντρα
του αντικρινού πάρκου
κουκούλια λεία σαν κερί,
που θυμίζουν κύτος
φανταστικών  Πεταλούδων
που πέταξαν μακριά,
φτάνοντας στις στρατόσφαιρικες
κορφές απάτητων βουνών
βουλιάζοντας
στις σπερματικές χιονοθύελλες
την σορό τους.
Αυτό ήταν
Έστριψα
σε απότομες αποκλίσεις άγνωστων οδών,
ενώ διάφορες κοπέλες,
καθώς στεκόντουσαν στις ταράτσες
ουρανοξυστών της φαντασίας μου,
αφήναν των άνεμο
να  σηκώσει
τα ανέμελα πολύχρωμα φουστάνια τους.
Παραλογίζονταν
φωνάζοντας μου από 'κει
"η ζωή βασίζεται στο χάος
διέσχισε την δίχως λογική σειρά"
Μα τι στέκει πια σε αυτό το σύμπαν;
Μεγάλο ερωτηματικό,
σκέφτηκα.
Έβγαλα τα φθηνά τσιγάρα μου,
και ανάβοντας ένα,
σκοτείνιασα και πάλι
όπως ο ουρανός το βράδυ,
κοιτάζει από ψηλά το ακρογιάλι
καθώς η ώρα περνά
με την θλίψη του "Αντίο"
στην καρδιά.