Ειλικρίνεια | Πέτρος Κανάνα

Είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου. Έχει πλάκα πολλές φορές γιατί βλέπω μέσα μου αυτό που δεν βλέπουν οι άλλοι. Μόνο εγώ ξέρω τι σκέφτομαι και τι αισθάνομαι. Οι άλλοι ξέρουν μόνο αυτό που τους λέω, αυτό που βλέπουν. Νομίζω υπάρχει μεγάλη διαφορά σε αυτά τα δύο. Αν και είμαι δεν είμαι σίγουρος -και το λέω ειλικρινά - ποιος ακριβώς είμαι ή ακόμα ποιος θέλω να είμαι.  Νιώθω έντονα μέσα μου μία αντίθεση σημαντική ανάμεσα στο “φαίνεσθαι” και στο “είναι”. Όμως πώς είναι δυνατό να είμαι κάτι που δεν φαίνεται ή να φαίνομαι κάτι που δεν είμαι; Μήπως είμαι και τα δύο ; Αν και δεν ξέρω ότι ισχύει και για εσένα το ίδιο -καθώς μόνο εσύ γνωρίζεις αλήθεια τι σκέφτεσαι και τι αισθάνεσαι- πολύ θα το ήθελα να ξέρω. Είναι μεγάλη αρκετές φορές αυτή η ανάγκη - να ξέρω πως δεν είμαι διαφορετικός, πως μοιράζομαι αυτές τις περίεργες αλλά και πολύ ειλικρινείς σκέψεις. Ίσως να ήμουν πιο ήρεμος τότε και να μην σκεφτόμουν τόσο. Βέβαια, ίσως και όχι. Η διαφορετικότητα αυτή συχνά είναι για ‘μενα μια πηγή από την οποία ρέει δροσερή αναζωογονητική αυτοπεποίθηση όμως σχεδόν αμέσως οι αμφιβολίες μου σταματούν το νερό. Αμφιβολίες όπως αυτές που ανέφερα .

Η λευκή σελίδα στο τετράδιο με προσκαλεί και μου επιτρέπει να μιλάω, ίσως και να φωνάζω . Αν και απευθύνομαι σε κάποιον αναγνώστη , ξέρω πως οι λέξεις αυτές μάλλον θα μείνουν  κρυφές και παγιδευμένες μόνο στη δική μου τη σκέψη να κινούνται σε κύκλους σαν να χορεύουν σε γιορτές που δεν σταματούν ή να σκάνε με ορμή σαν κύματα από τον ωκεανό του συνειδητού και του ασυνειδήτου . Βέβαια, θα μπορούσα ακόμα και τώρα να σε ξεγελώ, να περιπαίζω την σκέψη και τη λογική σου, να μπερδεύω την εντύπωσή σου— μιας και το ξέρω αυτό καλά. Ίσως ποτέ να μην μπορέσω να είμαι ειλικρινής μαζί σου είτε τα διαβάζεις αυτά, είτε όχι . Υπάρχει άραγε κάποιος που θα μπορούσε να είναι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου;

Φωτογραφία: Πέτρος Κανάνα