Πολίτης του κόσμου | Χάρις Γεωργίου

Ιδιότητα: Διεθνολόγος
Ειδίκευση: Οικονομικά
Επάγγελμα: Βοηθός σερβιτόρου , γραμματέας, οικονομική αναλύτρια (;)
Χόμπι: Κειμενογράφος, τουρίστας, πολίτης του κόσμου

Από μικρή ονειροπόλα και αντικομφορμίστρια. Από μικρή αιθεροβάμων. Από μικρή με ένα στυλό κι ένα τετράδιο, αργότερα με ένα πληκτρολόγιο προέκταση των χεριών. Από μικρή στα βάσανα. 

"Εγώ μια μέρα θα γίνω συγγραφέας. Αμέ.", δήλωνε ο δεκάχρονος τότε εαυτός μου. Όχι πως τάχα το 'χα ψώνιο με τη συγγραφή, όχι πως γούσταρα να το κάνω για την αθανασία και τη ματαιοδοξία - αυτά περισσότερο λειτούργησαν - και λειτουργούν - ως τροχοπέδη. Απλά είναι που από μικρή ήθελα να αλλάξω τον κόσμο. Να πω ξέρωγω τα δικά μου. Εκείνα που είχα στο κεφάλι. Να τα αραδιάσω σε κόλλες και να ξυπνήσουν μα θες κάποιον. Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης. Όσο περισσότερο διαβάζεις, τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς την άγνοιά σου. Και όταν συνειδητοποιείς πόσο λίγα ξέρεις, όχι απλά σκίζεις πρωτόλεια, δευτερόλεια και ούτω καθεξής, αλλά θες να κάψεις και την ίδια σου την ύπαρξη. Μα θες δε ξέρεις τίποτα, μπρος σε εκείνα που ξέρουν οι άλλοι. Και τότε είναι που έρχεται ο μηδενισμός. Παλεύοντας να βρεις νοήματα στις λέξεις, τις μηδενίζεις και τις ξαναξεκινάς από την αρχή. Σημασία δεν έχει τι θες εσύ να πεις. Ποτέ δε θα έχει. Σημασία έχει τι θα καταλαβαίνει πάντα ο δέκτης. Και πολλές φορές μπορεί αυτά τα δύο να μη συνάδουν. Οι γνώμες άλλωστε είναι σαν τις ...μύτες' όλοι έχουν από μία. Και η συγγραφή είναι ευθύνη. Βάλτο και αυτό σαν κωλύματά μου.

Τέλος πάντων. Η ζωή είναι απρόβλεπτη και το σενάριο άγνωστο. Στα δεκαοχτώ κρίνεσαι και κρίνεις. Καλείσαι να κάνεις επιλογές. Πέντε χρόνια στο πανεπιστήμιο (τέσσερα και ένα εξτρά για την αλητεία). Μπαίνεις. Αρχίζει να σου καλογουστάρει η ιδέα του τίτλου "διπλωμάτης". Πριν ακόμα μπεις, έχεις κάνει σχέδια για δαύτο τον τίτλο. Θα κάνεις ταξίδια, θα δεις εμπόλεμες ζώνες, θα ρισκάρεις, μα πάνω από όλα θα υπερασπιστείς αξίες και ιδανικά. Θα προωθήσεις μέσα από τη δράση σου ένα καινοτόμο τρόπο σκέψης, έναν πιο ανθρωπιστικό μα θες, χωρίς να χρειαστεί να γράψεις μήτε λέξη. Το παλεύεις. Σου γλυκαίνει τα αυτιά η ταμπέλα του "τεχνοκράτη". Ξεκινάς να διαβάζεις. Ανήσυχο πνεύμα. Ατίθασο. Δε θα στην κάνει τη χάρη. Naomi Klein, Errico Malatesta, Raul Vanegeim, Vilhem Reich. Πουθενά χρόνος για παπαγαλίες. Κάτσε πέντε χρόνια για να τα εμπεδώσεις. Χάσε ένα χρόνο - ή κέρδισε. Όπως το πάρει κανείς. 

Marx και Friedman. Ο τύπος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Κρίση. Κρίση. Κρίση έπιασε και εμένα ένα πρωί. "Θα μελετήσω θεωρητικά οικονομικά". Το αποφάσισα. Thomas Piketty. Κάπου εκεί ήρθε ο έρωτας. Είναι μερικοί οικονομολόγοι που έδρασαν σαν ψυχοθεραπεία. Είναι μερικοί άνθρωποι που μέσα από τα γραφτά τους σε ξεκλειδώνουν και απενοχοποιούν κόσμους μέσα σου. Και μελέτησα. Αυτή η μακροοικονομία από το ατομικό επίπεδο μέχρι το επίπεδο της κοινωνίας, μια βαριά ταφόπλακα που μας υπομένει και την υπομένουμε σε μια σχέση εξάρτησης. Κάπου εκεί έρχεται ο Keynes. Ιδέες που επηρέασαν τον κόσμο. Ιδέες που τον εξήγησαν κι ύστερα τον αναμόρφωσαν. Αυτό είναι η οικονομία. Γι' αυτό και την αγάπησα. Και όσο μπόρεσα την κυνήγησα και ακόμα την κυνηγάω. Δύσκολος καιρός για πριγκίπισσες, ακόμα πιο δύσκολος για να ακολουθείς τα όνειρά σου. Μα η ελπίδα είναι εκείνη η οποία μας κρατά ζωντανούς. Και φυσικά η θέληση. Χωρίς αυτήν με σκέτη την ελπίδα, μόνο μέχρι την κάλπη πας κι ύστερα τραβάς δυο-τρια φάσκελα στον εαυτό σου- δικαίως.

Επιβίωση. Τελειώνεις πτυχίο, μεταπτυχιακό. Από φύση αισιόδοξη, εκ γενετής αγωνίστρια. Δουλειά. Στέλνεις 80 βιογραφικά για θέσεις που είναι κατώτερες του πτυχίου και του τίτλου σου. "Υπερβολικά πολλά προσόντα. Ζυγιστήκατε κριθήκατε και μας πέφτετε πολύ". "Μα εγώ, θέλω να δουλέψω." "Λυπούμαστε."

Βοηθός σερβιτόρου 

Οι μήνες περνούν, το ίδιο και οι διακοπές. Τα λεφτά του πατερούλη, επίσης. Ξημερώνει, λοιπόν, ένα πρωί, όπου πρέπει να βρεις δουλειά, γιατί θες πάση θυσία να μην επιστρέψεις στο πατρικό. Κάπως έτσι, θα πιάσεις δίσκο. Το 'χεις ξανακάνει στο παρελθόν. Δε σε νοιάζει και πολύ που είναι χειρωνακτική εργασία. Στην πορεία γουστάρεις κιόλας. Επικοινωνία με τον κόσμο, φιλικό περιβάλλον, εύκολα λεφτά. Περικοπές προσωπικού, δύο μήνες μετά. 

Γραμματέας

Ώπα, ώπα αυτό μπήκε σε λάθος χρονική σειρά. Αλλά ναι το έχουμε κάνει και αυτό. Σε δικηγορικό. Και αυτό με εξαιρετική αποτυχία.

Χομπίστας Κειμενογράφος

Λένε πως όταν όλα έχουν αποτύχει, επιστρέφεις σε αυτό που ξέρεις να κάνεις. Λέω πως τώρα με την κρίση, αφού ούτως ή άλλως είμαστε σκλάβοι του οχταώρου για ένα κομμάτι ψωμί και τα τσιγάρα μας, ας κάνουμε κάτι που να πηγάζει από μέσα μας. Χομπίστας κειμενογράφος, λοιπόν. Πώς ζω; Με ένταση και πάθος. Στέλνοντας δουλειές και βιογραφικά και περιμένοντας απαντήσεις.

Το μέλλον επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Και αυτό του δίνει ενδιαφέρον. Δε ζω βαρετά. Μαντεύω πως υπάρχουν πολλές ακόμα δουλειές που θα κάνω στη ζωή μου για επιβίωση.  Η κρίση είναι απρόβλεπτη. Το ίδιο και η ζωή. Κι αν τάχα είσαι περίεργο παιδί, θα έχεις τις πιο όμορφες ιστορίες να διηγείσαι.

Κι ύστερα, μετά από χρόνια, ποιος ξέρει; Μπορεί εκείνη τάχα η παιδική ονειροπόληση να βρει τις λέξεις για να αποτυπωθεί. Μπορεί τα οικονομικά να παίξουν ρόλο, ή να παίξουν τον κομπάρσο. Το σημαντικό είναι πως στην Ελλάδα του σήμερα, μπορείς να γίνεις ότι θες, ότι έχεις ονειρευτεί, πεθαίνοντας στην ψάθα ή μη, σε ένα πεζοδρόμιο ή καβατζωμένος σε φίλους, αλλά κάνοντας αυτό που γουστάρεις με κάθε κόστος.

Φωτογραφία: Χρήστος Διαμάντης