Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Μέσα απ' τις τρίλιες : Η Κραυγή και η Μορφή | Τάσος Μαλεσιάδας

Σ' εκείνα τα αχαρακτήριστα, θλιβερά στενά

σε πρόσμενα ξανά.
Δεν ήταν ώρες καρτερίας για να 'ρθεις
- οπότε, μήτε φόβος μην λησμονηθείς
μα σ' ένα δώμα
η σκέψη έγινε μαύρη μελάνη σε χαρτί
που ταξιδεύει αμείλικτη, θρασύς λαθρεπιβάτις
- που πάει στο χώμα.

Πέρασε, πέρασε μέσα από τις χαραμάδες...
και ας γίνεις κομμάτια χίλια-δυο όσο το κάνεις,
θα σε περιμαζέψω
δες
τα χέρια μου δυνατά, σφιχτά
- κι όμως τόσο αέρινα... -
θα σε τυλίξουν, θα σ' αγγίξουν
και από την αρχή,
όπως γέννα, γλυπτού πυράντοχου
- φωτιά μέσα στις νύχτες τις μόνες, τις ακαρτέρητες νύχτες -
θα σμιλέψω, θα χαλκέψω, θα πλάσω, θα δημιουργήσω, θα σφυρηλατήσω
απ' αυτές τις μικρές γραμμές φεγγαριού
μέσα απ' την πόρτα, μέσα απ' τις τρίλιες
μία φεγγαραχτίδα γυμνή,
σε κάτι δικό μου.

Μόνο, πέρασε σιγά-σιγά...


 λίγες ανάσες τη φορά να ανασαίνω...

 λίγη σάρκα τη στιγμή να ακουμπώ.

Best of Black and White Street Photography on 500px:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου