Άξαφνα και απίστευτα
μπαίνει μέσ' την καρδιά σου,
όπως μια αχτίδα που ξεπέρασε τα σύννεφα
τρυπώντας τις κουρτίνες
και στολίζει τα έπιπλα.
Ύστερα πάλι,
χάνεται πίσω απ' τα σύννεφα
και μόνο η ανάμνηση μένει για να ζει,
πως κάτι παρ' ολίγον κόντεψε να γεννηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου