Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

Χαμογελαστή (3η συνέχεια) | Αναστασία Νταλαμάγγα




Ρώτησα τη γιαγιά για σένα.
Της αποκάλυψες, μου είπε, λίγο πριν φύγεις, πως
ερωτεύτηκες ένα μόνο άντρα στη ζωή σου, στρατιωτικό.
Δε θα πω το όνομά του ενώ λείπεις. 
Δεν ξέρω αν θες να το ακούσεις έτσι από μακριά
σαν άνεμο,σα θρόισμα
Ίσως 
σου προκαλέσει πόνο και κάτι τέτοιο είναι πέρα απ τις προθέσεις μου.



Ήσουν κλειστός άνθρωπος, είπε η γιαγιά.
Περίμενες να τον γνωρίσεις καλύτερα προτού δοθείς.
Και ήσουν πολύ έξυπνη που έτσι έπραξες
Γιατί ,λέει, αργότερα έμαθες πως είχε δεσμό με άλλη
μια τραγουδίστρια

Παραμύθια σου πουλούσε

Τον άφησες.

Πόνεσες θεία;
Αισθάνθηκες προδωμένη; Ήσουν.
Μήπως και λίγη;
Αυτό όχι.

Απέρριψες ,άραγε, κάθε πρόταση γι αυτό;
Χάρισες εκεί την καρδιά σου ανεπιστρεπτί;

"Πες μου,κορίτσι μου,γιατί δεν πήρες κανένα τους; Τόσοι και τόσοι σε ζήτησαν."

Αχ Φανούλα...
Νόμιζα θα μαι πάντα είκοσι !




Μες στη ζάλη των φαρμάκων σου
δεν είδες, μάλλον , το πρόσωπο της νοσοκόμας
που κοιτούσε έκπληκτη τη φωτογραφία των είκοσι χρόνων σου

"Άντε να πιστέψεις τώρα
πως αυτός ο άνθρωπος που βλέπεις στο άσπρο κρεβάτι
είναι ίδιος με αυτόν της φωτογραφίας"



Θα άλλαζες τίποτα, θεία;

 Ποιός ξέρει.
Και τι σημασία έχει;
Κανείς δε μένει είκοσι για πάντα.
Μακάρι να σου το έλεγε τότε κάποιος αυτό.
Θα είχες έναν άνθρωπο να σε προσέχει
θα σου έλεγε να πας αμέσως στο γιατρό
κι όχι με δύο χρόνια καθυστέρηση.

Θα ήσουν, ίσως, εδώ τώρα.
Υγιής.
Έφυγες τελικά.
Και νιώθω τόση ανακούφιση για σένα
Τέρμα τα φάρμακα , τέρμα ο πόνος αλλά και όλα τέρμα.

Αν θα άλλαζες κάτι
πες το σε μένα, τη μελένια σου , όπως με φώναζες.
  Θα φτιάξω μια ιστορία όπως την ήθελες
Θα γράψω τα όνειρά σου και
θα τα διαβάσω μια νύχτα στον ουρανό
Γιατί; Να...
Είναι που θέλω να σε δω για ακόμα μια φορά έτσι.

Χαμογελαστή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου