Ατλαντίς | Όμικρον Μι

Αν τυχαία
με συναντούσες ίσως
σε κάποιο κινηματογράφο,
μες στο σκοτάδι
καθώς θα αγγίζονταν
τα χέρια μας
ανταλλάσσοντας
δειλές ματιές
γεμάτες προσδοκίες.
Συνωμότες στη σιωπή
Ένοχες σκέψεις
οι αφέλειες σου
θυμίζουν Γυμνάσιο.
Σε κάποιο live
των Ξύλινων Σπαθιών
τυχαία αγκαλιαστήκαμε
μες στο σπρωξίδι.
Μπύρα χυμένη
στο μαύρο σου φουστάνι
και φώτα ρυθμικά
κόκκινα χείλη ματωμένα.
Το πρώτο μας φιλί
που ποτέ δε δώσαμε.
Όσο ακόμα
Προλαβαίνουμε.
Όσο κρατάει ο ρυθμός,
το pogo
και οι χτύποι της καρδιάς.
Φίλα με
τώρα
εδώ
αιώνια.