Ο δρόμος για την ταράτσα | Λυδία Ανεστοπούλου

Ήταν Η ώρα 

Βγαίνω 

Ένας μαθητής προσπαθεί επανειλημμένως 

να τραγουδήσει ένα φα δίεση

Η δασκάλα επιμένει χτυπώντας την ίδια νότα ξανά και ξανά στο πιάνο

Ανεβαίνω τις σκάλες

Ένα κορίτσι αναζητάει την γαλάζια της μπλούζα 

Αυτή με τις ρίγες 

Έχει ρωτήσει μητέρα και αδερφή

Ανεβαίνω τις σκάλες 

Ένας ηλικιωμένος άντρας ζητάει από τη γυναίκα του καφέ 

"Ελληνικό;"

"Εσύ τι λες"

Γελάει

Ανεβαίνω τις σκάλες 

Βγαίνω 

Ένα αεροπλάνο σε δέκα λεπτά θα προσγειωθεί 

Ο ήλιος σε πέντε λεπτά θα πέσει

Η θάλασσα θα μείνει στη θέση της

Και θα ακουστεί σωστά το φα δίεση 

Και το κορίτσι θα έχει βρει τη ριγέ της μπλούζα

Και ο ελληνικός καφές θα έχει φτιαχτεί

Η μέρα θα έχει τελειώσει κι όλα θα βαίνουν καλώς 

Θα 'ναι μέχρι να 'ρθει η νύχτα 

Τότε θα κοιμηθεί ο καθένας αγκαλιά με τις σκέψεις του

Και θα ξυπνήσει με την ανάγκη να τις βάλει στη θέση τους