Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

Θλίψη και Επιθυμία | Χαζό κορίτσι





Μια τελεία στην μέση του στήθους,  οι ακριβείς συντεταγμένες μου. Ορίζουν την περίμετρο μου, μια μια κάθε μοίρα. Ένα κέντρο αστάθειας, προκαλεί μια καταιγίδα , από εκείνες που μόνο μια γωνιά στον ωκεανό δύναται να σε κρύψει. Υποψιάζομαι πως θα είναι η μέγιστη αναμονή. Το νουμεράκι μου αργεί, δεν ξέρω πόσο ακόμη αντέχει η μνήμη. Τα λόγια ξεβάφουν. Τα ρούχα νότισαν, κάπνα και αλκοόλη. Οι κουκίδες στο ρολόι τόσο ίδιες, αναγκάζομαι να κρυφοκοιτάξω απ τις γρίλιες. Βρίσκομαι στο πιο βορινό σημείο της γης, πάντα νύχτα. Κάθε κουκίδα και λίγο ακόμη σκοτάδι. Καταφέρνει να φέρεις εις πέρας όλες τις αποχρώσεις. Μαύρο το σούρουπο, μαύρη κι η χαραυγή. Άχρηστες οι γρίλιες, νιώθω να με κορόιδεψαν τόσο. Σπατάλησα όλη μου την περιουσία για ένα αντηλιακό, μια προστασία από έναν αόρατο εχθρό.  Θα ζητήσω από το φεγγάρι να στρέψει λίγο τις ακτίνες του στον ώμο του, νισάφι πια με την αγάπη του για την λίμνη. Ζηλεύω. Ανοίγω το χάρτη, η πυξίδα απεργεί απόψε. Τρόμος. Σκέφτομαι να πάρω ένα καρβέλι ψωμί, να δεθώ με μια κλωστή, κάτι γαμώτο μου, κάτι να μην χαθώ. Δεν γνωρίζω που θέλω να πάω, ελπίζω να θυμάμαι την αρχή.  Απώλεια προσανατολισμού  έγραφε το καταστατικό. Το δίπλωσα ευλαβικά και ο έκρυψα στον πάτο της καπελιέρας. Φοβάμαι μην μαθευτεί. Όποιος δεν ξέρει που πηγαίνει, δεν έχει θέση σε αυτή την κοινωνία. Στερείται βασικών δικαιωμάτων , χλευάζεται. Όσοι δεν γνωρίζουν πώς να γυρίσουν στην αρχή τους φυλακίζονται. Τρέμω στην ιδέα πως δεν θα προλάβω να σας παρουσιάσω το νουμεράκι μου. Πως θα ξεχάσω τα λόγια. Πέρασαν άλλες τρείς κουκίδες. Λίγο ακόμη. Μόνο λίγο. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου