Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Φαντάσματα | Λυδία Ανεστοπούλου

Οι πιο όμορφοι στίχοι δεν γράφτηκαν ποτέ 
Κλειδώθηκαν στους κόμπους των λαιμών 
Το πιο γλυκά τραγούδια δεν ακούστηκαν ποτέ
Κοιμήθηκαν στην αγκαλιά των εραστών

Οι πιο σφιχτές αγκαλιές δε δόθηκαν ποτέ 
Κρεμάστηκαν και μούδιασαν δύο ζευγάρια χέρια 
Τα πιο ωραία λόγια δεν ειπώθηκαν ποτέ 
Μοιράστηκαν ανάμεσα σε αλήθεια και σε ψέμα

Ο πόνος και ο χρόνος δεν συνεργάστηκαν ποτέ 
Ο πρώτος πάντα απρόσκλητος με βλέμμα στο ταβάνι 
Κι ο δεύτερος, δήθεν γιατρός, την υπόσχεσή του χάνει 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου