Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

Θα ‘ρθουν καλύτερες μέρες(!) | Τσαμπίκα Βασιλειάδη

Ξύπνησα με καυτό κεφάλι,
σε μια γη
που με μπερδεύει.
Ονειρεύτηκα ή έζησα;
Έζησα ή νόμιζα πως;
Εφιάλτες που καρφώνονται
με κλειστά τα μάτια,
γαμιούνται
και ξερνούν σε τουαλέτες
καθαρές
αστράφτει το πάτωμα
ο καθρέφτης μια πόρτα
αφήστε με να περάσω!
Εσύ σκιά άμυαλη
που κυνηγά το φως
κι όλο χάνεται.
Μένω με κάτι στο στόμα
-στο μυαλό ίσως-
και τίποτα στα χέρια μου.
Αυτός ο κόσμος είναι ανυπόφορος
κυνικός και στεγνός
δεν μπορεί να γλιστρήσει μέσα μου
κι όλο πονάω.
Αφήνω αναπνοές στο λαιμό
μιας ελπίδας
και φωνάζω
θα ‘ρθουν καλύτερες μέρες.
Έρχονται,
χρόνια τώρα.
Φαίνεται πως τα γράμματα
στις πινακίδες έσβησαν
από κάτι πυροβολισμούς
που έριξες μια μέρα
αποδεικνύοντας μου την αγάπη σου.
Αλίμονο, τώρα.
Θα έχασαν τον δρόμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου