Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

Το παιχνίδι της νοσταλγίας | Λυδία Ανεστοπούλου

Θαρρείς πως
Όσο ξετυλίγεις το νήμα του χρόνου 
Όσο ξεθωριάζουν οι όψεις των στιγμών 
και ζωγραφίζονται οι σελίδες της μνήμης 
Τόσο ομορφαίνει το κάθε μικρό απόθεμα 
που κουβαλας από μικρό παιδί
Από παιδι του πέρυσι αλλά κι από παιδι του χτες

Τίποτε δεν είναι πια το ίδιο 
Τίποτε δεν συγκρίνεται 
Λες και ξεφυσάς 
Κάθε πέρυσι και καλύτερα

Μα κάθε νόστος και άλγος
Δεν το ξέρεις;
Μη κάνεις το λάθος και γυρίσεις 
Δεν ήταν όλα ιδανικά

Η νοσταλγία 
Έπαιξε κρυφτό στο νου μας
Μας βλέπει και γελά 
Καθώς εμείς οι ηλίθιοι
Υμνούμε τις μέρες που έφυγαν 
Γυρεύοντας ακόμα εκείνες που θα ρθουν


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου