Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Μόνο μην σωπάσεις | Ελπίδα Δημοπούλου

Σώπασε, θα περάσει!
  Και πως θα περάσει δηλαδή; Και πως ακριβώς γίνεται να σωπάσω; Είμαι 21 χρονών δεν μπορώ να σωπάσω! Τώρα πρέπει να μιλήσω, να ζήσω, να παλέψω! Είναι η σειρά μου να διεκδικήσω. Να κάνω νέα αρχή!  Να δημιουργήσω ιστορίες για να διηγούμαι, καθισμένη σε μια πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι, πίνοντας ζεστή σοκολάτα, σκεπασμένη με μια πικέ κουβερτούλα. Κλισέ αλλά ειδυλλιακό!
  Δεν είναι εύκολο. Θα πέσω θα χτυπήσω αλλά θα σηκωθώ! Άλλωστε αυτό δεν είναι και το νόημα; Να πεις "πάλεψα και τα κατάφερα". Αυτό δεν θέλουμε όλοι; Να τα καταφέρουμε! Όσες φουρτούνες και αν περάσουν, όσα εμπόδια και αν μπαίνουν, ο στόχος μένει ίδιος! Δίνουν  και μια  πικάντικη χροιά στην προσπάθεια.
  Και ξέρεις ποιο είναι το πιο γοητευτικό σε όλη την προσπάθεια; Ότι πάντα σου δίνεται η δυνατότητα, να ξεκινήσεις από την αρχή! Κύκλος χωρίς σταματημό! Σηκώνεσαι, αγωνίζεσαι ,πέφτεις (αν είσαι σαν και μένα σίγουρα γελάς στην πτώση!).
  Βάζεις τα χέρια και ισιώνεις γόνατα. Σηκώνεσαι! Τώρα πρέπει να αγωνιστείς ξανά. Μην φοβάσαι να πέσεις, το πολύ πολύ να σου μείνει σημάδι. Να ξέρεις όμως, τα σημάδια είναι η απόδειξη οτι είσαι δυνατή, γενναία! Ότι δεν σώπασες! Δεν έκατσες στο καναπέ σου αγκαλιά με μια μεγάλη σακούλα πατατάκια να γκρινιάζεις για το σακατεμένο μέλλον που σου κληροδότησαν.
  Ε καλά, σακατεμένο-τραυματισμένο σιγά! Όλα λύνονται με τσιρότο! Και μόλις αρχίζει να κλείνει η πληγή; Τότε ήρθε η ώρα για νέες μάχες! Το μέλλον σου, μόνο εσύ μπορείς να το δημιουργήσεις. Είναι στα δικά σου τα χέρια. Είναι δική σου μάχη. Όσο δύσκολη και αν είναι , να παλέψεις. Μην σωπάσεις. Μόνο μην σωπάσεις!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου