Κοντά μας ουρλιάζουνε σιωπές
Πτώσεις γεμάτες φόρα προσπαθώ
Μονάχα αίμα και νερό στις χαραυγές
Τόσο υπάκουα σιωπώ
Υπάρχουν άλλοι σαν εμάς κοντά;
Ακουν τα χελιδόνια την αυγή;
Μισώ την κάθε ομορφιά
Γλείφω μια μια την κάθε σου κραυγή
Λαχτάρα και αηδία μιας ζωής
Λύτρωση, πρόστυχη, η λήθη μιας στιγμής
Θάνατος της αρμόζει
Τις σάρκες μας μανιωδώς ξεσκίζω
Θύμησες αΰλες στο σώμα μου ξορκίζω
Πόνος το κορμί δεσπόζει
Η κραυγή, Edvard Munch
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου