Γενιά του Αυτόλυκου - Σελάνα Γραίκα

Νόμοι ανόμοιοι σε μια άγρια κούρσα

που θησαυρίζει, κοιμάται και θρέφεται

και δεν γνωρίζει εμένα·

το ταξίδι δεν μπορώ ν' αποφύγω,

θα την πιω την ζωή ως το τέρμα,

όλες τις στιγμές, που τις γλέντησα

μεγαλειωδώς, τις υπέφερα

μαζί με αυτούς που αγάπησα

και μόνη, στην όχθη

βροχερών λιμανιών τις περίπλοκες δίνες.

Και έγινα Κάποιος, απέκτησα όνομα

και μια καρδιά που πάντα βρυχάται.

Πολλά είδα και γνώρισα- πόλεις

ανθρώπων και τρόπους,

και μέθυσα την ηδονή των ομοίων.

Είμαι μέρος των πάντων, όσων έχω γνωρίσει.

Γι' αυτή την ανάσα υπήρξε η Ζωή!

Ζωή εντός της ζωής

και κάθε ώρα σώζεται απ' την αρχαία σιωπή.

Κάτι ακόμη, εσύ, που δηλώνεις ταξιδευτής εποχών,

το φέρσιμο νέων πραγμάτων

και άθλιο να' ταν δεν θα κρυφτώ

να κρατήσω εμένα·

το γκρίζο αυτό πνεύμα

που καίγεται πεθυμιάς

κι ανθρώπινης σκέψης, τιθασεύει κανείς

σε δουλειές τρυφεράδας,

να πληρώνει τους θεούς του σπιτιού μου

αυτός την δουλειά του 

κι εγώ την δική μου.

Στέκει λιμάνι εκεί κι ο καιρός είναι πρίμος,

χαμηλό σκαρφαλώνει φεγγάρι·

φίλοι μου ελάτε, δεν είναι πολύ αργά

να ψάξουμε έναν κόσμο καινούργιο.

Σπρώξτε να φύγουμε και καθίστε

καλά σε σειρά, να οργώσουμε

τα τριγύρω αυλάκια,

γιατί σκοπός είναι το αιώνιο ταξίδι ,

τα μπανιαρίσματα άστρων σε δυτικούς ουρανούς

ως να πεθάνει κανείς.

Παρ' όλο που χάνονται πολλά, πολλά παραμένουν

ότι είμαστε, είμαστε

-άξια παθιασμένες καρδιές-

φτιαγμένες- αδύναμες χρόνου και μοίρας

μα στην θέλησή τους σκληρές

να παλεύουν, να ψάχνουν, να βρίσκουν.

Ο θάνατος σιμώνει για όλους,

μα κάτι μένει στο τέλος,

κάποια δουλειά ευγενείας , μπορεί ακόμα να γίνει

κι όχι αταίριαστη ανθρώπων που παλέψαν θεούς...