"Σ' αγαπάω" | Έβα Γκρην

Το επόμενο πρωί ξύπνησε κακόκεφος. Τι κι αν ένιωθε; Τι κι αν την αγαπούσε; Τι νόημα έχουν άραγε τα συναισθήματα όταν δε μπορείς να τα μοιραστείς; Το σπίτι έδειχνε άδειο χωρίς το γέλιο της. Και το σπίτι και η ζωή του. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και σύρθηκε ως το μπάνιο. Έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο του για να συνέρθει. Κοίταξε το είδωλο του κλεφτά στον καθρέφτη και σκέφτηκε να το φτύσει. Ύστερα σκέφτηκε πόσο ανούσιο θα ήταν αυτό.

Κοίταξε το χώρο προσδοκώντας να βρει ένα σημάδι της παρουσίας της. Έβαλε στο pc να παίζει το αγαπημένο της τραγούδι. Κάπου στο σαλόνι βρήκε ένα διπλωμένο της t-shirt. Το έπιασε απαλά, λες και την κρατούσε. Το αγκάλιασε και το μύρισε. Τι σκεφτόμουν; Άρχισε να κλωτσάει τα έπιπλα με μανία, άρχισε να σπάει ότι έβρισκε μπροστά του. Δε μπορούσε τάχα να διανοηθεί πως την είχε αφήσει να φύγει. Όχι, όχι έτσι. Όχι, όχι, εκείνη.

Ξανάπεσε στο κρεβάτι απογοητευμένος. Κοιτούσε το ταβάνι χωρίς καμιά εγκαρτέρηση. Σκέφτηκε να βάλει και πάλι τα κλάματα, όμως τι νόημα θα χε; Έπιασε το κινητό να της στείλει. Και τι να της πει; Είχε φερθεί τόσο παθητικά το προηγούμενο  βράδυ που την περίμενε, που πια δεν έβρισκε τις λέξεις να χωρέσει ένα συγνώμη. Είχε φερθεί τόσο εγωιστικά. Έπειτα, κι αν εκείνη δεν ήθελε να τον δει;

Πήρε τα κλειδιά από το ξεχασμένο στο γκαράζ δίκυκλο, έβαλε ένα t-shirt και ένα τζιν και έτρεξε να τη βρει. Έπρεπε να της μιλήσει. Έπρεπε να της πει πως νιώθει. Έπρεπε να της είχε πει από την αρχή. Πόσο φοβόταν άραγε τον έρωτα; Πόσο εγωιστής είχε υπάρξει; Έπρεπε να της το χε πει. 

"Σ' αγαπάω".

"Σαγαπάω", γιατί μαζί σου χάνω τον έλεγχο. Χάνω τον εαυτό μου και χάνομαι. Χάνομαι μέσα μου και μέσα σου. "Σ'αγαπάω", γιατί όταν σε βλέπω μου κόβονται τα πόδια, το στόμα μένει μετέωρο και οι λέξεις αιωρούνται στον αέρα σε μια προσπάθεια να σου πουν. Τι να σου πουν γαμώτη σου που όλα μοιάζουν τόσο λίγα μπροστά σου; Ντρέπομαι τόσο ο ανόητος που δε μπορώ τάχα να βρω κάτι πιο καινούριο να σου πω. Ντρέπομαι που το "Σ' αγαπώ" μοιάζει τόσο συνηθισμένο μπρος σε κείνα που με κάνεις να νιώθω.