Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

Γράμμα σ'έναν άγνωστο. | Μαρία Βασιλάκη

Ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο για να φωνάξουμε
Να ζητωκραυγάσουμε
Να ακουστούμε τελοσπάντων
Δεν θα είμαστε βουβοί μέχρι το τέλος
Ούτε μίζεροι και υποτακτικοί
Τολμώ να ονειρευτώ ένα μέλλον στο οποίο να δημιουργώ
Κι όχι τη δική σου συμβατική ζωή
Διαφέρουμε, το ξέρω
Αν μπορούσες μόνο να με δεις
Πώς λαμπουν τα μάτια μου όταν κάνω αυτό που αγαπώ
Πόσο γεμάτη και ευτυχισμένη νιώθω
Θα καταλάβαινες γιατί αυτό που δημιουργώ είναι κάτι.
Είναι κάτι γιατί απ'την ανυπαρξία το έφερα στο φως
Σπαρταράει και είναι ζωντανό
Εξαιτίας μου
Μην μου λες επομένως να μην ονειρεύομαι
Να μην ελπίζω
Να μην υπάρχω..
Από πότε έγινες τόσο κυνικός;
Από πότε έπαψες να πιστεύεις στους ανθρώπους;
Ό,τι κι αν σε έκανε τόσο σκληρό και απόμακρο δεν το θέλω στη ζωή μου και δεν το δικαιολογώ. 
Καληνύχτα λοιπόν. Εύχομαι όταν ξυπνήσεις να έχεις μεταμορφωθεί.  Σε έναν άνθρωπο που ακόμα εκτιμά την ομορφιά στις ψυχές.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου