Σαπουνόπερα | Λίναμ Κεροτάνυ

Τα βιβλία κλειστά σα θησαυροί

σε γυάλινες προθήκες.

Μοιάζουν πολύ απόμακρα για να τ’ αγγίξει κανείς.

Κάθονται πίσω απ’ τις βιτρίνες τους κι απολαμβάνουν το άρωμα σοφίας

που εγκλωβίζεται μέσα.

  Σα σαπούνι σε κλειστή ντουλάπα, δίνει σ ‘όλο το χώρο τη βασική του υφή.

Παχαίνει τον αέρα και τον κάνει πιο δύσκολο και πιο ευχάριστο.

Οι άνθρωποι απο κάτω μεθυσμένοι απ’ τ’ αρώματα 

τρέχουν ,

αλαφιασμένοι μέσα τους και ήρεμοι στα πόδια.

Να πιάσουν μια αιωνιότητα που ονειρεύτηκαν ξανά χθες βράδυ.

  Κι ύστερα κοιτούν ψηλά. Σπάνε το γυαλί που τους χωρίζει 

απ’ τις μυρωδιές που τους γέννησαν, κι αγκαλιάζουνε τη γνώση μητρικά,

 σαν να τους είχε φύγει. Μα ήταν πάντοτε εκεί.

Όπως το σαπούνι στο ντουλάπι.

Γιατί ξέρεις πως με τη χρήση ,φθείρεται.

Προσωρινά δανείζεσαι το άρωμα του , στα δειλά.

Ενώ αυτό λιώνει. Δε θα ξαναείναι ποτέ πια τέλειο.

Ούτε όπως ήταν. Κι ούτε κι εσύ.

Κι όπως η ζωή σε ρωτάει κάθε μέρα βουβά κι επίμονα

τι ζητάς;

Να αγγίξεις για στιγμές το υπέροχο

Ή να το έχεις για πάντα , πίσω από κρυμμένες βουλές.

Εσύ διαλέγεις.