«Αν δεν ‘ρθήτε νικηταί, να μην έρθετε ποτέ»
Δεν έχει υπάρξει Έλληνας που να μην έχει ακούσει και τραγουδήσει το αφάνταστα υπέροχο τραγούδι «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά», της Σοφίας Βέμπο. Κάθε άλλη της ανάμνηση μπορεί να χαθεί, να σβήσει, μα αυτό το τραγούδι θα υπάρχει όσο υπάρχει και ένας Έλληνας πάνω στη γη.
Οι στίχοι του πολεμικού τραγουδιού γράφτηκαν πάνω στη μουσική από τη «Ζεχρά», το γνωστότερο τραγούδι της εκείνη την περίοδο, ένα από τα ωραιότερά της τραγούδια, γενικά.
Όταν ζήτησε από τον Μίμη Τραϊφόρο να της γράψει ένα πολεμικό τραγούδι εκείνος αποσύρθηκε και όταν επανήλθε, της έδωσε το χαρτί με τους στίχους.
Η Σοφία Βέμπο σάστισε. Ο τελευταίος στίχος ήταν σαν να τον έλεγε η αρχαία Σπαρτιάτισσα στον γιο της, δίνοντάς του την ασπίδα του ανά χείρας.
«Αν δεν ‘ρθήτε νικηταί, να μην έρθετε ποτέ», έγραψε ο Τραϊφόρος και μέσα σε έναν στίχο σαν ηλεκτρισμός διαπέρασαν 3.000 χρόνια ελληνικής ιστορίας, αλτρουισμού, καθήκοντος και αγάπης για την Πατρίδα.
Η Σοφία Βέμπο το βρήκε σκληρό. Δεν ήθελε να φορτίσει περισσότερο την ψυχική κατάσταση πολιτών και στρατευμένων. Τού ζήτησε να το αλλάξει.
Λίγα λεπτά μετά ο Τραϊφόρος επέστρεψε. Η Βέμπο διάβασε πάλι το τραγούδι. Και χαμογέλασε. Το χαρτί έγραφε:
«Μέσ’ στους δρόμους τριγυρνάνε
οι μανάδες και κοιτάνε
ν’ αντικρίσουνε,
τα παιδιά τους π’ ορκιστήκαν
στο σταθμό όταν χωριστήκαν
να νικήσουνε.
Μα για `κείνους που `χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει,
ας χαιρόμαστε,
και ποτέ καμιά ας μη κλάψει,
κάθε πόνο της ας κάψει,
κι ας ευχόμαστε:
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
παιδιά στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες να `ρθετε ξανά.
Λέω σ’ όσες αγαπούνε
και για κάποιον ξενυχτούνε
και στενάζουνε,
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια τίμια Ελληνοπούλα,
δεν ταιριάζουνε.
Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου
και Πλακιώτισσες,
όσο κι αν πικρά πονούμε
υπερήφανα ας πούμε
σαν Σουλιώτισσες.
Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά,
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά,
παιδιά στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες να `ρθετε ξανά.
Με της νίκης τα κλαδιά,
σας προσμένουμε παιδιά»
Και όσα χρόνια και αν περάσουν, και όσες γενιές Ελλήνων κι αν διαβούν πάνω σε αυτή τη γη, πάντα το τραγούδι θα μάς συγκινεί το ίδιο και θα μάς γεμίζει τα μάτια δάκρυα και την καρδιά αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου