Για όλα τα καλοκαίρια μας | Έλλη Πράντζου

Να οδηγεί 4 ώρες μέχρι να βρείτε παραλία χωρίς πολύ κόσμο, να απορρίπτετε τις πιο γνωστές που βουλιάζουν και γίνεται το αδιαχώρητο, να βρίζετε θεούς και δαίμονες γιατί τη μισή σας μέρα την έφαγαν οι διαδρομές και να αποζημιώνεστε τελικά σε δικούς σας παραδείσους που σνομπάρουν οι mainstreamαδες γιατί δεν έχουν γίνει ακόμη "της μόδας". Κι εκεί να σας καίει ο ήλιος, το αλάτι και το υγρό στοιχείο για όσο γουστάρετε αλλά πιο πολύ να καίει ο ένας τον άλλον ανελέητα.

Να ξετρυπώνετε εκείνον τον γραφικό καφενέ που δεν τον πιάνει το μάτι, να είστε στο μαγαζί μόνο εσείς και μια παρέα παππούδων, να τους ακούτε να διαφωνούν για τον δάκο όσο πίνουν ο ένας τσίπουρο, ο άλλος ελληνικό κι ο τρίτος φραπέ ενώ ο χώρος παίζει scorpions. Και στο τέλος ο ιδιοκτήτης να σας κερνάει μια ακόμη γύρα από αυτά που πίνετε μαζί με ένα τεράστιο χαμόγελο δίνοντας γροθιά σε κάθε κλισέ ροζ ρομαντισμό. Να μην ξέρεις κολύμπι αλλά εξαιτίας της επιμονής, της υπομονής και κυρίως της επιρροής που έχει πάνω σου, να γίνεται ο μοναδικός άνθρωπος στον οποίο αφήνεσαι για να ξεπεράσεις τη φοβία σου συνειδητοποιώντας για ακόμη μια φορά καθώς βουτάς το κεφάλι στη θάλασσα ότι όπου ο εαυτός μας κωλώνει να πάρει μπρος ο έρωτας γίνεται κίνητρο που (τα) πάντα μπορεί. Να σου θυμίζει κάθε τόσο να πίνεις νερό και να βάζεις αντηλιακό την ώρα που σου φοράει το καπέλο επειδή ανήκεις στους ανοιχτόχρωμους και γαλανομάτηδες κι ούτε τα γυαλιά, ούτε η ομπρέλα είναι αρκετά για κάποιον που σε νοιάζεται τόσο. Μετά να σε κοροϊδεύει που τυλίγεις την πετσέτα γύρω σου όσο κάθεσαι στο καρεκλάκι "σαν τη θειά" κι εσύ να βγάζεις φωτογραφίες όσο διαβάζει και δε σε βλέπει χωρίς να μπορείς να διαχειριστείς τόση ομορφιά σε έναν άνθρωπο.

Να πηγαίνετε το σούρουπο βόλτες σε μέρη που μαζί τα βλέπετε αλλιώς και να μοιάζουν όλα σαν βγαλμένα από ταινία μόνο και μόνο επειδή είστε τόσο μαζί. Να μένετε το βράδυ μέσα, να φτιάχνει μαργαρίτες και να σου κάνει νόημα παραπονεμένα επειδη κάθεσαι "μακριά" στην καρέκλα αντί να είστε δίπλα στον ίδιο καναπέ. Κι αφού πηγαίνεις κοντά να ξαπλώνει πάνω σου κάνοντάς σε να μην ξέρεις τι να πρωτονιώσεις. Να σου φτιάχνει κρέπες με Μερέντα το πρωί και το απόγευμα να σε ξεσηκώνει να κάνετε μαζί γυμναστική. Να τελειώνει το καλοκαίρι και να συνειδητοποιείς για ακόμη μια φορά πως έχεις γνωρίσει μέσα από αυτό το μαζί ό,τι δε γνώρισες σε όλη τη μέχρι πριν από αυτό ζωή σου. Και να ξέρεις παράλληλα πως το δικό σας καλοκαίρι δεν τελειώνει ποτέ, απλώς αλλάζει μορφές όσο εσείς συνεχίζεται να καίγεστε ο ένας μέσα στον άλλον.

Τι άλλο θα μπορούσε να είναι το καλοκαίρι σας και κάθε δικό σας καλοκαίρι;

Τι άλλο θα μπορούσε να είναι κάθε εποχή που την περνάτε μαζί αν όχι στιγμές που φτιάξατε για πάρτη σας και μόνο.

Για όλα τα καλοκαίρια που έφυγαν και για όλα εκείνα που πρόκειται να έρθουν ονομάστε ρομαντισμό ό,τι καυλώνει τις ψυχές σας!