Δευτέρα 13 Απριλίου 2020

City at night | James Tate | Γεωργιάνα Κεστρινού


Οι μαυρογάλανες στήλες του σιντριβανιού
ξέραναν τη λαχτάρα μου, κι η δέσμη από σελοφάν
κολλά στοργικά στο πόδι μου σαν να ήταν διάδημα.
Κάτω στο δρόμο εκείνο ένας σάλος λιγοστεύει,
μια μικρή λέξη είχε μεγαλώσει και ήταν
για μια φορά ακόμα που έγινε ελάχιστη στο λογικό της μέτρο,
και ο Joe Blow παρασύρθηκε στην όχθη
αναζητώντας ενθύμια, ένας άνθρωπος της αθυμίας.
Κι ύστερα μια νέα ταραχή μολύνει μια νέα αγέλη,
κι είναι καλή η γωνιά οπού πωλείται βάλσαμο.
Μαζί ένας προφήτης σείεται, ανίδεος ή πλανεμένος.
Αναζητώ την αντανάκλαση μου σ΄ ένα παραθύρι.
Καληνύχτα Joe, Καληνύχτα Joe, Καληνύχτα.

Μετάφραση: Γεωργιάνα Κεστρινού

The Last Poems of James Tate | The New Yorker

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου