Άνοιξη.Οι τελευταίες βροχές δίνουν τη θέση τους στις πρώτες λιακάδες,μετά από καιρό-προοίμιο καλοκαιριού.Η πόρτα του μπαλκονιού μισάνοιχτη, ίσα που να μπαίνει λίγος ζεστός αέρας και να κάνει την λεπτή κουρτίνα να κινείται νωχελικά. Κατέβασε το παλιό γραμμόφωνο που είχε μείνει ξεχασμένο στο πατάρι. Όχι,δε θέλησε τ'ακουστικά, ήθελε εκείνο το παλιό γραμμόφωνο.Έψαξε για λίγο τους δίσκους, μέχρι να βρει κάτι που να ταιριάζει στη διάθεσή της.
-Το "La vie en rose" άρχισε ν'ακούγεται χαμηλόφωνα-
Έριξε το βλέμμα σ'εκείνο το μικρό κομμάτι ουρανού που μπορούσε να διακρίνει απ'το σημείο που βρισκόταν. Σαν να έπαιρνε τώρα, με τη δύση, ένα χρώμα που της άρεσε πολύ. Ξεχάστηκε εκεί για λίγη ώρα με τη μουσική να εξακολουθεί να παίζει χαμηλόφωνα από πίσω. Ύστερα έκανε μια κίνηση να πιάσει ένα κομμάτι χαρτί για να σημειώσει κάτι, μα το μετάνιωσε αμέσως κι επέστρεψε στην προηγούμενη θέση της, αφού το τραγούδι δεν είχε τελειώσει ακόμη. Με τις τελευταίες νότες είχε ήδη αρχίσει να γράφει.
Η ώρα πέρασε. Ίσως να ξεχάστηκε μέσα στις σημειώσεις, κάτι που συνέβαινε συχνά. Έψαξε το ρολόι της, μα πριν το βρει κοίταξε ξανά εκείνο το κομμάτι ουρανού. Είχε πια νυχτώσει. Μα, αλίμονο, αγαπούσε πολύ τη νύχτα. Ακόμα και μια νύχτα σε αστικό φόντο, όπου τα γύρω φώτα της έκρυβαν τ' αστέρια. Ας είναι. Δεν έχανε την ομορφιά της η νύχτα. Άναψε ένα τσιγάρο και κάθισε λίγο να ηρεμήσει.
Προσπάθησε να τακτοποιήσει τα βιβλία που είχαν μείνει στο γραφείο και πάνω στο κρεβάτι. Πάνω απ' το σωρό των βιβλίων, η "Αίθουσα του Θρόνου", ανοιχτή. Κοίταξε τα λόγια της Γλαύκης, μια αγαπημένη της φράση, χαμογέλασε. Κάτω από ένα απ'τα βιβλία βρήκε μια παρτιτούρα τσαλακωμένη. Έκλεισε με μια κίνηση του χεριού την πόρτα, πήρε αγκαλιά την κιθάρα κι αφού βεβαιώθηκε πως δεν την άκουγε κανείς, ξεκίνησε να τραγουδά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου