Εις ανάμνησιν της Marie, της συντρόφου…
Απ’ το χώμα ξεριζώθηκε
για μακρινό ταξίδι
μια προτομή από χαρτί
στην ωρυγή του ανέμου
Από της πόρτας την σχισμή
στην κάμαρα μου μπαίνει
πνοή αγέρα σύμμαχου
την φέρνει έμπροσθεν μου
Βλέφαρα θρηνητικές
στα μάτια μου ασπίδες
στα όνειρα είστε τρωτά
με θύμισες σας μεθάει
Μα σαν ανοίξετε δειλά
θα έχει μαρμαρώσει
οι χωματένιες ρίζες της
την έχουν φυλακίσει
Ώσπου το βράδυ ο άνεμος
να σπάσει τα δεσμά της
κι η πέτρα που ‘γινε χαρτί
μαζί μου ξανασμίξει.
*Το ποίημα προέρχεται από την ποιητική συλλογή "Όρνια-Λάμιες, CompuMedia 2014" του Γεώργιου-Καρόλου Τσιλεδάκης με την ευγενική υποστήριξη της Εταιρίας Μελέτης και Kαταγραφής Απόδημου Ελληνισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου