Απ' τα χαλάσματα
σηκώνοντας γαρύφαλλο
σιγά σιγά ένας καιρός αποχωρεί
στα μεσοπέλαγα
σου δίνει έναν ύφαλο
και δραπετεύει μ' αχαλίνωτο αστρί.
Στάσου περίμενε
κι ακόμα δε σου μίλησα!
Σε μια σελίδα που θυμίζει Αρκτικό
νυχτέρια δίχως τέλος αποστήθισα
κόκκινο πλήκτρο μου
κι άσβεστο βεγγαλικό....
Τις πολιτείες και τις θάλασσες
που μ' έφερες θα της κρατήσω
φυλαχτό στην καταχνιά
μπορεί να γνώριζες
μπορεί και να μην ήξερες
μα είσαι φάρμακο
μέσα στη λησμονιά.
Κι ο θεριστής από τη πολεμίστρα
που' χει στραμμένο
προς εσέ το στόχαστρο του
πες του ατύχησε
θα' ναι χαμένα σκάγια
πες του να πάει κοιμηθεί
στο άροτρο του
Ένας καιρός απόψε μου το μήνυσε
ν' αφήσω άλυτα
της Ποίησης τα μάγια
μού δωσε το μολύβι και τη σβήστρα
και το ταξίδι μόλις που ξεκίνησε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου