That’s Christmas to me | Νινέτα Πλυτά

Όπως συμβαίνει με πολλούς, η αγαπημένη μου γιορτή είναι τα Χριστούγεννα. Ντάξει, προφανώς η μέρα των γενεθλίων είναι ξεχωριστή. Και το Πάσχα στο νησί είναι εξίσου γοητευτικό. Αλλά σαν τα Χριστούγεννα, τίποτα.

Από πού να το πιάσω και πού να σταματήσω; Αρχικά για να καταλάβουμε Χριστούγεννα χρειάζεται λίγο κρύο. Και το χιόνι καλοδεχούμενο αλλά οι Κυκλαδίτες ξέρουν ότι κάτι τέτοιο συνήθως αποτελεί ευσεβή πόθο (εκτός από μερικά νησιά με ψηλά βουνά). Ένα χιονόνερο κι αυτό αν. Οπότε συμβιβαζόμαστε με το γνωστό κρύο σερβιρισμένο συνήθως με μια δόση υγρασίας. Βγάζουμε γάντια και κασκόλ, μάλλινα και τα συναφή και αρχίζουμε τις βόλτες.

Λατρεύω ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα στο νησί μου! Ωραία τα Χριστούγεννα αλλά αν δεν τα περνάς στον τόπο σου, με τους δικούς σου ανθρώπους, νομίζω χάνουν ένα μέρος απ’ τη μαγεία τους. Για μένα, είναι καθαρά οικογενειακή γιορτή. Στις 25 Δεκεμβρίου αλλά και παραμονή και ανήμερα την Πρωτοχρονιά, γύρω απ’ το τραπέζι, με τυχερά παιχνίδια και αναμμένο τζάκι. Τι καλύτερο απ’ αυτό; Συγγενείς που λόγω καθημερινότητας χάνονται, συναντώνται γύρω από ένα γιορτινό τραπέζι με τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα σε δεσπόζουσα θέση. Και τι να πει κανείς για τη χαρακτηριστική αγωνία όλων των μικρών παιδιών για το ποιος θα κερδίσει το φλουρί της βασιλόπιτας (συμπεριλαμβανομένης και της μερικής απογοήτευσης όταν αυτό πέσει στο Σπίτι, το Χριστό, τον Άγιο Βασίλη κλπ). Εκτός πάλι αν το έθιμο με τα πολλά φλουριά στη βασιλόπιτα όταν υπάρχουν παραπάνω από ένα μικρά παιδιά, αποτελεί γενικότερη συνήθεια και όχι ιδιαιτερότητα της δικής μου οικογένειας!

Στα πλαίσια του οικιακού εορτασμού συμπεριλαμβάνεται και το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου καθώς και τα δώρα που συνήθως τοποθετούνται από κάτω (όταν βέβαια υπάρχει υπομονή να ανοιχτούν τη σωστή μέρα). Το στόλισμα αντιμετωπίζεται σαν ειδική τελετουργία με την κατάλληλη μουσική και το εορταστικό κλίμα σε πρώτο πλάνο, κι ας απομένουν ακόμη βδομάδες μέχρι τα Χριστούγεννα. Και δυστυχώς, για όσους σπουδάζουν μακριά απ’ τον τόπο τους αποτελεί ένα απ’ τα οικογενειακά έθιμα που αναγκάζονται να στερηθούν. Εκτός πάλι αν στολίζουν το φοιτητικό σπίτι, κάτι που συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους λατρεύουν τα Χριστούγεννα. Ένα μικρό δεντράκι με λίγες μπάλες μπορεί να κάνει θαύματα! Όσο για τα δώρα κάτω απ’ το δέντρο, νομίζω ο ενθουσιασμός και η αγωνία μέχρι το άνοιγμα αλλά και το άγχος για την αγορά του κατάλληλου δώρου για τους δικούς μας ανθρώπους συμπληρώνουν το εορταστικό κλίμα (προσωπικά, μια επίσκεψη σε κάποιο μεγάλο κατάστημα με παιχνίδια και δώρα μου λύνει σχεδόν πάντα τα χέρια).

Δεν μπορώ να παραλείψω ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο του χριστουγεννιάτικου κλίματος: τις κλασσικές χριστουγεννιάτικες ταινίες όπως «A Christmas Carol», «Το Πολικό Εξπρές», «Home Alone» και πάει λέγοντας, που σχεδόν, αν όχι σίγουρα, όλοι τις έχουμε δει και ξαναδεί. Και παρά το γεγονός ότι αυτή η επανάληψη μπορεί να προκαλεί δυσφορία, υποσυνείδητα τις θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι των Χριστουγέννων.

Τελευταίο αλλά ίσως το σημαντικότερο: το εορταστικό κλίμα στους δρόμους. Για τους λάτρεις των Χριστουγέννων, οι γιορτές ξεκινούν απ’ τη στιγμή που θα στολιστεί το πρώτο δέντρο είτε είναι σε μαγαζί είτε σε πλατεία είτε σε διαφήμιση (με χαρακτηριστικότερες τις κλασικές διαφημίσεις γνωστής αλυσίδας παιχνιδιών που μας προκαλούν ν’ αρχίσουμε την αντίστροφη μέτρηση απ’ τις αρχές του Νοέμβρη προκειμένου να τις ανταγωνιστούμε). Έτσι ξεκινούν σιγά σιγά να στολίζονται πλατείες, μαγαζιά, δρόμοι κι αμέσως η διάθεση αλλάζει. Άντε να δεχτείς μετά ότι τα Χριστούγεννα έρχονται σε πάνω από ένα μήνα και ότι μέχρι τότε σε περιμένει διάβασμα ακόμη και εξέταση (διαγωνίσματα για τους μικρότερους, πρόοδοι για τους μεγαλύτερους). Να μην αναφέρω τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα που, μπορεί να μας εκνευρίζουν όταν είναι η αιτία που το κουδούνι χτυπά στις 9 το πρωί αλλά πιστεύω όλοι έχουμε αναμνήσεις απ’ τις φορές που βγήκαμε για κάλαντα για ενίσχυση κάποιας σχολικής εκδρομής, του προσωπικού μας κουμπαρά ή απλά για να νιώσουμε Χριστούγεννα. Χαρακτηριστικά είναι επίσης και τα χριστουγεννιάτικα παζάρια, για ενίσχυση εκδρομών ή φιλανθρωπικούς σκοπούς, που κατακλύζουν τους πεζόδρομους.

Σε κάθε όμορφη ιστορία όμως υπάρχει και μια μελανή σελίδα. Δυστυχώς, σε κάθε οικογένεια, υπάρχουν μία ή περισσότερες κενές θέσεις στο εορταστικό τραπέζι. Ο λόγος για τους ανθρώπους που δε βρίσκονται πια κοντά μας και η απουσία τους είναι εντονότερη τέτοιες μέρες. Αναμνήσεις και πρόσωπα που δε θα ξαναδούμε παρά μόνο σε φωτογραφίες κατακλύζουν το δωμάτιο. Τότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι ν’ αναλογιστούμε όλες τις ωραίες στιγμές που περάσαμε μαζί τους, να χαμογελάσουμε και να ευχηθούμε να βρίσκονται σ’ ένα καλύτερο μέρος! Και προπάντων να μην ξεχνάμε να δείχνουμε την αγάπη μας σ’ αυτούς που είναι ακόμη εδώ γιατί δυστυχώς ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα είναι αργά. Άλλωστε, τα Χριστούγεννα δεν είναι η γιορτή της αγάπης;

Καλά Χριστούγεννα!