Γράφει η Μαρίνα Καρτελιά.
Γνωριμία ζωής στη Σαλονίκη
΄Ενα απόγευμα με τον Γεώργιο Ξένο
Στη Lola Nikolaou Art Gallery
To προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν συναρπαστικό. Μέσα στα τόσα που είχε να μου δείξει και να μου πει η αγαπημένη μου Σαλονίκη όμως, αυτό ήταν το πιο αναπάντεχο. Και από καιρό επιθυμητό, περίμενε αυτή την αγιασμένη ώρα.
΄Ενα απόλυτα λαμπερό βροχερό απόγευμα, περπάτησα στην Τσιμισκή ως το πανέμορφο κτίριο που στεγάζει την γκαλερί, στριμωγμένο διαμάντι ανάμεσα σε φωτεινά μαγαζιά και συμβατικές πολυκατοικίες. Να στέκεται εκεί, με την αρ ντεκό είσοδό του, και το ασανσέρ κλωβό που μ΄έκανε να νιώθω τουλάχιστον Λωρήν Μπακώλ. Σε ποια ταινία δεν είχε σημασία. Σημασία είχε ότι η ταινία αυτή γινόταν εκείνο το απόγευμα η ίδια η ζωή.
Και η ζωή μου επεφύλασσε αυτή τη γνωριμία, επιτέλους, με την ευκαιρία της έκθεσης του Γεώργιου Ξένου, με τον ίδιο και με την αύρα του, που τυλίγει όποιον τον γνωρίζει, ίδια όπως και η τέχνη του. Μερικοί άνθρωποι καταφέρνουν σε τέτοιο σημείο να μετουσιώσουν τη ζωή σε τέχνη, να κάνουν την Τέχνη πρακτική ζωής, ώστε τελικά γίνονται οι ίδιοι Τέχνη. Αλλά μήπως δεν ήταν Τέχνη απ΄την ώρα που γεννήθηκαν; Ναι, νομίζω ότι αυτός ο άνθρωπος έτσι είναι. Η ιδέα Γεώργιος Ξένος με ό,τι περικλείει που κανείς παρά ταύτα δεν μπορεί να κλείσει σε λέξεις.
Μπορεί να κοιτάζει τους πίνακες του. Κι ας μην ξέρει πολλά. Κι ας μην είναι εικαστικός. Κι ας μην έχει μελετήσει Ιστορία της Τέχνης. Αυτό είναι ουσία. Να μπορεί ο εικαστικός καλλιτέχνης να μιλάει στην ψυχή του ανθρώπου, όπως μίλησαν σε μένα τα έργα του Γεωργίου Ξένου.
Τα μοτίβα είναι πολύ συγκεκριμένα, αλλά και πολυποίκιλα. Τα φίδια, σύμβολα ευημερίας, γονιμότητας, δημιουργίας και έμπνευσης, τα λουλούδια του Ξένου, που αν τα κοιτάξεις προσεκτικά, μπορείς να διακρίνεις μέσα τους άλλες φόρμες, αλλά σχήματα, η φαντασία σου αφήνεται ελεύθερη στις λιτές γραμμές να επιλέξει το ερέθισμα που της πάει, να ταυτιστεί και να μαγευτεί.
 |
| Λουλούδια, μέσα σ΄αυτό εγώ είδα το Waldbuhne, εσείς ίσως δείτε κάτι άλλο |
Να μπει μες στο έργο. Ο Γεώργιος Ξένος το καταφέρνει αυτό. Καταφέρνει να κεντρίσει τις βαθύτερες στοιβάδες, σε αρπάζει απαλά και σε ένα βαθύ ταξίδι ενσυναίσθησης σε καθιστά κομμάτι του έργου. Κτήμα του, αλλά όχι ιδιοκτησία. Σε αφήνει, μονάδα αυθύπαρκτη να κυλήσεις, να πλεύσεις εντός του. Να νιώσεις την αλήθειά του στον εσώτερό της πυρήνα.
Στα πιο πολλά έργα, το συναίσθημα σε φτάνει εκρηκτικό σαν ηφαίστειο. ΄Οπως τα χέρια, χέρια προσφύγων, χέρια κατατρεγμένων, ανελεύθερων, διαδηλωτών. Χέρια διαμαρτυρίας, ενωμένα αλλά όχι ενσωματωμένα. Τα πλήθη των χεριών δεν είναι όχλος. Είναι συνολική ιδεολογία, είναι πορεία ζωής.
Από εκθέσεις σαν κι αυτή, είναι σίγουρο ότι κανείς φεύγει πιο πλούσιος. Πιο πλήρης από ποτέ. Δηλαδή γεμάτος. Η φυσιογνωμία του Γεωργίου Ξένου, είναι λιτή όπως τα έργα του. Και η αύρα της αφοπλιστική με τον πιο ήρεμο τρόπο.
Στο λινκ εδώ,
μπορείτε να δείτε τον Γεώργιο Ξένο να μιλάει για τη ζωή του και για τον ίδιο, καλύτερα απ΄οτιδήποτε θα μπορούσε να τον περιγράψει. Εκτός ίσως απ΄τη Χριστίνα Ντούβρη-Ξένου, τη σύντροφο της ζωής του, που ξέρει να βρει τις κατάλληλες λέξεις, που είναι διαφωτιστική για το έργο του και για όλους εμάς. Που είναι κι η ίδια καλλιτέχνης και ποιήτρια και μιλάει με πάθος για τα νοήματα και τα νήματα και τις συνάφειες των θεμάτων των έργων.
 |
| Γέωργιος Ξένος - Χρησμοί |
Η ευγνωμοσύνη, εσωτερικά, που νιώθει κανείς εγκαταλείποντας την έκθεση, έχοντας αφήσει ένα κομμάτι του, έχοντας μετουσιωθεί σε κάτι άλλο, πολύχρωμο, πολυδιάστατο, άγνωστο αλλά εν πολλώ αναμενόμενο για μια ζωή, είναι απροσμέτρητη.
Μην παραλείψετε να την επισκεφτείτε. Θα κερδίσετε ένα μερίδιο ζωής.
Ως τις 6 Δεκεμβρίου 2019
Θεσσαλονίκη
Τσιμισκή 52 546 23
2310 240416
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου