Πραγματική αλήθεια | Βαγγέλης Μάγειρος

Πως έφυγαν οι μέρες μας,
Και ξέχασαν μαζί τους να μας πάρουν;
Περνάει κάθε μας στιγμή,
Και πριν σβήσει,
Πεθαίνει κάποια άλλη.
Ανήκουμε σε ένα φρούδο τοπίο,
Που με κόπο χτίσαμε,
Και τώρα κανείς δε θέλει να γκρεμίσει.
Εκείνο το μικρό παιδί,
Που κάποτε είδαμε να τρέχει σε μια παλιά αλάνα,
Άλλαξε τα ρούχα του,
Και δεν το λερώνει πια η λάσπη.
Το βραδινό τραγούδι,
Έγινε τώρα κινητήρας αμαξιού,
Με πρόβλημα στο συμπλέκτη.
Ζήσαμε μέσα σε ένα ανεκπλήρωτο όνειρο.
Και μόνο τότε καταλάβαμε,
Πως ο κόσμος είναι νεκρός καιρό τώρα.

Παρέα καθόμαστε τώρα όλοι,
Εκεί βαθιά στο χώμα μέσα.