Το χέρι κράτα μου σφιχτά, περπάτα έξω απ' τον κόσμο. Γραμμές και σύνορα κλειστά δεν έχει η καρδιά Αξίζει για έναν έρωτα και μια φορά στο τόσο να θέλεις τόσο δυνατά όσο θέλουν τα παιδιά. Ζωή είναι ο έρωτας, δυο μάτια, είναι η χάρη στα όνειρα που κάνουμε, οι στιγμές και μια αγκαλιά. Ζωή είναι οι βόλτες μας, δυο μπίρες, το φεγγάρι, δυο χέρια που ενώθηκαν και δυο κλεφτά φιλιά. Ζωή είναι να χάνεσαι μακριά από δεδομένα. Να μάθεις να ερωτεύεσαι τα πιο σημαντικά. Εκείνα που για τους πολλούς είναι καλά κρυμμένα και που όλοι τους τα βλέπουνε ασήμαντα, μικρά. Κρύβεται η ζωή, που λες, στο γέλιο μιας καψούρας. Στο άγγιγμα του ανθρώπου αυτού που όταν σε κοιτά μοιάζεις να έχεις το αίσθημα μιας μόνιμης χασούρας κι όλα μπροστά σου γίνονται τεράστια και θολά Κρύβεται στο παιδί αυτό που σου χαμογελάει καθώς κουνάει το χέρι του στο πιο αθώο "γεια" Σε όσους αντιστέκονται σε ο,τι τους χαλάει, σε όσους πάλεψαν και τόλμησαν να βγουν μόνοι μπροστά. Σ' αυτούς που υπερασπίζονται τους δαίμονες των άλλων κι όταν μιλούν μέσα σου ακούς έναν μικρο θεό Σ' όσους ξέρουν να σέβονται πληγές, "ξένους" και -μάλλον- μόνο έτσι αγαπά κανείς κι αυτό που λεν εαυτό. Κράτα, λοιπόν, το χέρι μου κι άσε με να σε πάω εκεί που για έναν έρωτα θα μάθεις να πετάς. Θα θέλεις τόσο δυνατά κι εγώ θα σ' αγαπάω. Αυτό, θα δεις, είναι η ζωή και μην τη σπαταλάς.
Φωτογραφία Ευτυχία Πασχαλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου