Αλήθεια σου λέω | Έλλη Πράντζου

Σου λέω αλήθεια, προσπαθώ να σε καταλάβω.

Τραβώντας τις κλωστές των σιωπών σου

παλεύω να φέρω προς το μέρος μου

την παράξενη θρασύδειλη αύρα σου.

Εκείνη που με έκανε κάποτε ν' αναρωτιέμαι

“γιατί εσύ;”

όσο εγώ έκανα πως δεν έβλεπα το τέλος.

Αλήθεια σου λέω, προσπαθώ να σε νιώσω.

Κονταροχτυπιέμαι πότε με την απουσία σου

πότε με τις υποθέσεις ενδεχόμενων σημείων ζωής

από την πλευρά σου.

Τόσο ρευστών όσο κι ο τρόπος που αισθάνεσαι

και που δεν αφήνεσαι ποτέ αληθινά.

Αν σε έφερνα απόψε εδώ με τον δικό μου τρόπο

-το ξέρεις πως έχω τρόπο-

τι θα έπρεπε να σε ποτίσω για να μου πεις

δυο λόγια μισά αλλά πιο πραγματικά από ποτέ;

Με πόσο οινόπνευμα εξαγοράζεται η σιωπή σου;

Σου λέω αλήθεια, προσπάθησα να σε γνωρίσω.

Μέχρι και με τον εαυτό μου τα έβαλα

για όσα θύμιζαν πάνω μου εσένα.

Δεν είναι ότι δε σε γνώρισα τελικά

μόνο που θέλησα μετά και να σε μάθω.

Πληρώνονται οι επιθυμίες όταν αγγίζουν το φόβο τόσο ηδονικά

όσο το χέρι σου άγγιζε με δειλή προκλητικότητα

το φλεγόμενο από έρωτα στέρνο μου.

Αλήθεια σου λέω, προσπάθησα να μην το παραδεχτώ.

Ξέρεις, έχω κι εγώ δικά μου άλυτα μυστηριώδη βάσανα.

Έρωτες και σαχλαμάρες, έλεγα. Μαζί της ποτέ.

Βλέπεις τώρα ότι συνήθως τα ποτέ μας είναι που ζούμε

περισσότερο κι από τα πάντα μας;

Σου λέω αλήθεια.

Αλήθεια σου λέω.

Μα εσύ με γνώρισες μέσα από το μεγαλύτερό μου ψέμα.

Εκείνο που με ειλικρίνεια ερωτεύτηκε κάθε κομμάτι σου

που δεν πρόλαβε να συναντήσει ακόμη.

Φωτογραφία: Ευτυχία Πασχαλίδου