Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018

Σπίτι | Σοφία Σταθάκη


Η αλήθεια είναι πως είμαι καλά
μα δεν με καλύπτουν τα πολλά
τετραγωνικά, ο θερμοσίφωνας
και τα στρωμένα χαλιά.

Θέλω να με περιμένετε για μεσημεριανό
αλλά πώς, αφού εγώ δεν είμαι σπίτι
γυρίζω αργά κι εσείς δουλεύετε το πρωί
κι εγώ θέλω να με κοιτάξετε για λίγο στα μάτια
αλλά πώς, αφού εσείς πλένετε την κουζίνα
ταχτοποιήτε τα έγγραφα σας κι εγώ βιάζομαι να φύγω.

Θα το ζητούσα από τους φίλους μου, μα
πια δεν ξέρω ποιοι είναι φίλοι μου
καμιά φορά τους φοβάμαι γιατί μ' αγαπούν
άλλες φορές τους αγαπώ εγώ
και φοβάμαι τον εαυτό μου.

Κι είναι αλήθεια πως οι μέρες
δεν έχουν την δροσιά των φρούτων μαμά
αλλά και μια στιγμή γέλιου αρκεί
για να ζεστάνει μια καρδιά που κρυώνει.

Καμιά φορά θέλω να φέρω τους τοίχους
λίγο πιο κοντά στον εαυτό μου
γιατί καμιά φορά όπως σήμερα ή προχθές
νιώθω ότι το σπίτι είναι πολύ ανοιχτό
τόσο ανοιχτό που βρίσκομαι στο δρόμο
κι αν ήταν σπίτι μόνο το δωμάτιό μου
δεν θα με νοιάζαν όλα αυτά, μα κοιτάξτε
τώρα σπίτι είναι όλο αυτό κι όλοι εμείς.


1 σχόλιο: