Θαμπώνει το χλωμό φεγγάρι,
λίγο πριν νυστάξει
Και αυτό ηττημένο κρύβεται,
στην μοναχική σπηλιά του
Περιμένοντας να έρθει και
πάλι η σειρά του
Έτσι τα χείλη σου σφραγίζουν
την μιλιά μου
Και πληγωμένος σκύβω στο
μυστικό σου επάνω
Σαν έτοιμος από καιρό, το
σπαθί μου κρύβω
Σε εσένα αφήνομαι, ας
είναι και για λίγο
Και όπως την αυγή ο άνεμος
δαμάζει
Το φως, να μην δει ποιον
αγκαλιάζει
Και ορμητικά δίνει τα
κλεφτά φιλιά του
Στο άστρο που κυριεύει
την καρδιά του
Έτσι ,γυμνός θα αναστηθώ στην
θύμησή σου
Και την αυγή δεν θα
κρυφτώ πίσω απ’ το κορμί σου
Αφού θα λυτρωθώ απ’ τα
σείστρα του ανέμου
Πριν με πάρουν μακριά, μνήμες
ξεχασμένου
Όμως τα μάτια σου έδειξαν
εμένα
Μέσα στα βάθη τους
λησμονιά, κρυμμένα
Γύρισες πίσω γνώριμος και
ξένος…
Η αυγή θα μας βρει
αγκαλιασμένους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου