Επιμέλεια - απόδοση στα ελληνικά: Μαρίνα Καρτελιά
Adieu Le Bohème.
Shahnour Varinag Aznavourian (1924 - 1/10/2018).
“Σας μιλάω για μια εποχή που όσοι είναι κάτω από είκοσι δε θα γνωρίσουν.
Η Μονμάρτρη εκείνον τον καιρό, με τις βιολέττες να κρέμονται ως τα παράθυρά μας.
Κι αν το ταπεινό τσαρδάκι που ήταν η φωλιά μας, δεν άξιζε δεκάρα, εκεί όμως γνωριστήκαμε εγώ που φώναζα «πεινώ» κι εσύ που πόζαρες γυμνή.
Η μπόεμικη ζωή, που σήμαινε ότι είμαστε ευτυχείς κι ας μην τρώγαμε παρά κάθε δυο μέρες.
Στα γειτονικά καφέ, ήμαστε μερικοί που περιμέναμε τη δόξα, κι ακόμα κι αν ήμαστε πάμφτωχοι με το στήθος ξερό, δε σταματούσαμε ποτέ να πιστεύουμε ότι θάρθει. ΄Όταν σε κάποιο μπιστρό, μας τύχαινε ένα ζεστό πιάτο φαγητό, μαζεμένοι όλοι μαζί, απαγγέλαμε στίχους και ξεχνούσαμε το χειμώνα έξω. Η μποέμικη ζωή σήμαινε ότι είσαι όμορφη, κι όλοι είχαμε κοφτερό πνεύμα.
Μου συνέβαινε συχνά, να περάσω λευκές νύχτες, μπροστά στο καβαλέτο μου, κάνοντας και ξανακάνοντας το σχέδιο, τη σκίαση της φλέβας, τη γραμμή του κορμιού, και μόνο με το πρώτο φως της μέρας, καθόμαστε τελικά να πιούμε έναν καφέ κρέμα, ήμαστε κατάκοποι αλλά συνεπαρμένοι, καταδικασμένοι ν΄αγαπιόμαστε και ν΄αγαπάμε τη ζωή……
΄Όταν καμιά φορά, έτσι τυχαία, ξαναπερνάω απ΄την παλιά μου γειτονιά, δε γνωρίζω τίποτε πια, ούτε τους τοίχους, ούτε τους δρόμους που είδαν τη νιότη μου…. Σε κάποιο κεφαλόσκαλο ψάχνω το ατελιέ μου, δεν έχει απομείνει τίποτε πια απ΄αυτό.
Στο καινούργιο της ντεκόρ, η Μονμάρτρη μοιάζει θλιμμένη, και οι βιολέτες είναι νεκρές.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου