Όπως εγώ εσένα | Έλλη Πράντζου

Είναι κάτι ονόματα 

τέχνης παρθενογενέσεις. 

Μελωδίες από νότες που δεν έχουν ακόμη εφευρεθεί. 

Κάθε φορά που τα ακούς 

σκιρτάνε στον ρυθμό τους οι παλμοί σου. 

Είναι κάτι μάτια 

φως και σκοτάδι μαζί. 

Αντανακλάσεις χρωμάτων που δεν έχουν ακόμη ονομαστεί. 

Κάθε φορά που τα κοιτάζεις 

χάνεσαι στην άβυσσο βλεμμάτων που δεν μπορείς να εξηγήσεις. 

Είναι κάτι χαμόγελα 

ορισμοί της έλξης σε κάθε διάλεκτο και γλώσσα. 

Ζωγραφισμένα από το χέρι του ίδιου του έρωτα. 

Κάθε φορά που σε θαμπώνουν 

χάνεται ο κόσμος γύρω σου και λογαριάζεσαι μόνος μαζί τους. 

Είναι κάτι κορμιά 

ποιητική αδεία μέσα στου κόσμου την πεζότητα. 

Γλυπτά κινούμενα λαγνείας και πόθου. 

Κάθε φορά που σε πλησιάζουν 

ανατριχιάζεις ολόκληρος παραλύοντας σκλάβος σε κάθε επιθυμία. 

Μα πάνω απ΄ όλα είναι κάτι ψυχές 

που κάνουν όλα τα προηγούμενα να φαντάζουν απλές λεπτομέρειες. 

Και κάπως έτσι όταν σου ανοίγονται 

ερωτεύεσαι ανεπανόρθωτα 

όπως εγώ εσένα.