Έρωτας ακατάληπτος | Έλλη Πράντζου

Γίναν τα μέρη πρόσωπα κι ύστερα σε στοιχειώσαν.

Δεν κάνεις βήμα μόνος σου χωρίς όσα αγαπάς.

Μα πιο πολύ θυμώνουνε στιγμές που σε σκοτώσαν

γιατί τις ερωτεύτηκες πριν φύγουν και σκορπάς.

Έρωτας ακατάληπτος ανθρώπους κυριεύει

δένει ψυχές και σώματα, ραγίζει τις καρδιές

Σαν όλεθρος στο χάος του πάντα τους παρασέρνει

γι' αυτόν θυσία γίνονται ολόκληρες στρατιές.

Θα σκότωναν, θα πέθαιναν, θα ζούσαν στ' όνομά του.

Θεό τον αποκάλεσαν, ανίκητος, τρελός.

Ίσως ο μόνος ικανός στο βέβαιο του θανάτου

ως άξιος αντίπαλός κι αιώνιος εχθρός.

Οι ερωτευμένοι θα περνούν σαν ήρωες ονείρων

σε μια αιωνιότητα σχεδόν ουτοπική.

Σε μια πραγματικότητα δαιμόνων και σωτήρων.

Βρες καλλιτέχνη, ρώτα τον κι εκείνος θα σου πει.

Σ' ένα μόνο βλεφάρισμα ταινία σου θυμίζουν

όσα να πεις δεν πρόλαβες κι εκείνα τα φιλιά.

Δειλά, μικρά κι ανέσωτα ακόμη ψιθυρίζουν

τις νύχτες ερωτόλογα που έμειναν μισά.

Αν δεν μπορείς να ζεις εδώ καλύτερα μην έρθεις.

Θα γίνεις ένα κάποτε κι εσύ που θα πονά.

Αν δω ότι στα μάτια σου τη φλόγα μου δεν έχεις

θα φύγω πρώτη από τους δυο κι ας σ' έχω μακριά.

Σαν κόλαση ο έρωτας καίει στη γέννησή του

και στη φωτιά όλα ανθίζουνε λες κι είναι μαγικά.

Μα μοιάζει τόσο υποκριτής πριν δύσει η αυγή του!

Σου μένουν μόνο τα γιατί ή τα ποτέ ξανά.

Δεν ξέρω τι ήσουνα εσύ, τι είσαι, τι θα γίνεις.

Τολμάς να ζεις τον έρωτα σαν να 'ταν στην αρχή;

Αν θες να μείνουμε μαζί σαν διάττοντας μη σβήσεις.

Για μένα είναι Έρωτας τα πάντα στη ζωή.

Φωτογραφία : Ευτυχία Πασχαλίδου