Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018

Μακριά σου| Πράξια Αρέστη

Δεν είναι ωραία μακριά σου

Ποιον προσπαθώ να πείσω ότι η ζωή μου είναι ωραία; Εμένα, εσένα ή τον κόσμο; Ποιον προσπαθούν όλοι να πείσουν ποστάρωντας τη μία φωτογραφία μετά την άλλη μέσα στην τρελή χαρά.

Μα εμένα δε θα με δεις σχεδόν ποτέ να γελάω. Γιατί όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να με πεισώ.

Δεν περνάω καλά χωρίς εσένα. Τίποτα δεν είναι ωραίο μακριά σου. Τίποτα που δε σε περιέχει δεν αντέχεται για πολύ.

Με άφησες όμως να ζω μόνη κι αυτή είναι η μόνη αλήθεια, που όσα δάκρυα και να πιω δε χωνεύεται. Αν εσύ μπορείς να ζεις χωρίς εμένα πρέπει με καποιο τρόπο να μπορέσω κι εγώ. Αν εσύ μπορείς να δίνεσαι και να νιώθεις καλά πρέπει, γιατί έτσι ρε διάολε, να μπορέσω κι εγώ. Πώς; Πες μου πώς!

Μου λένε ότι κουβαλώ ένα σκοτάδι μέσα μου. Δεν ξέρουν πώς μέσα μου είμαι γεμάτη από την απουσία σου.




Μου λένε ότι έχω μια λάμψη στο στόμα μου. Δεν ξέρουν πώς τα χείλη μου γελάνε γιατί σε ακουμπάνε.


Δεν θέλω να κρύβομαι πια. Δεν είναι ωραία όταν δε μ' αγγίζουν τα δικά σου χέρια. Δεν είναι ωραία που, διάολε, μου είπες ότι ποτέ δε θα ήμαστε μαζί. Δεν είναι ωραία που δε ρωτάς ποτέ αν ζω ή αν πέθανα, τι κάνω και πώς περνώ. Δεν είναι ωραία που θα 'ρθουν τόσα χρόνια κι εμείς θα 'χουμε ζήσει τόσες λίγες στιγμές.


Δεν είναι ωραία που ακόμη σ' αγαπώ, να πάρει! Ομως χωρίς αυτή την αγάπη η ζωή μου θα ήταν ανούσια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου