Ζω στη βουή της σιωπής,
στον πανικό της τρέλας της στιγμής.
Ακροβατώ σε λάθη και σε τραύματα.
Καρδιοχτυπώ, μα κι αν πονώ,
ακόμα αντέχω.
Λίγο ψωμί,
λίγο μονάχα κομματάκι από ψωμί,
λίγο μονάχα για να πω με μια φωνή,
ζωή σε νίκησα, δε σε φοβάμαι.
Είμαι εδώ.
Είμαι εδώ και σε ρουφάω με μανία
μέρα και νύχτα, νύχτα και μέρα
για ένα ψωμί,
για ένα τόσο δα κομμάτι από ψωμί,
για ένα τόσο δα κομμάτι από Ελλάδα.
Είμαι εδώ.
Είμαι εδώ κι ακόμα ελπίζω πως θ’ αντέξω,
γιατί δε λύγισε ο Έλληνας ποτέ του,
μήτε και τώρα θα λυγίσει από κατάντια
για ένα ψωμί,
για ένα μοναχά κομμάτι από ψωμί.
Είμαι εδώ.
Είμαι εδώ σ’ αυτόν τον τόπο που γεννήθηκα.
Ζω και πονώ, γιατί σαν άνθρωπος ματώνω,
γιατί στο βούρκο που κυλίστηκα κρυώνω
κι ούτε κουβέρτα να με σώσει δε μπορεί.
Δεν το μπορεί.
Είμαι εδώ.
Ζω στη βουή της σιωπής,
στον πανικό της τρέλας της στιγμής.
Παρακαλώ για νέα και για θαύματα.
Καρδιοχτυπώ, μα κι αν δε ζω,
ακόμα αντέχω.
Για ένα ψωμί,
για ένα τόσο δα κομμάτι από ψωμί,
για ένα τόσο δα κομμάτι από Ελλάδα.
Από την ποιητική συλλογή «Ο καιρός», εκδόσεις «άλφα πι»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου