Να σου πω την αλήθεια γυναίκα... δεν ξέρω να τηρήσω τις στερήσεις και τα βάσανα των ευάλωτων προσχημάτων. Έτσι κι αλλιώς μέσα στην πλήξη και στην αδράνεια, θα υποφέρω απαρηγόρητα, οριοθετώντας δεδομένα τα οποία εντός ολίγου πρόκειται να ανατραπούν.
Είναι πολύ δύσκολο στην ευαισθησία της απέραντης αγωνίας μου, να δαγκώσω την λανθασμένη στιγμή που μου απομένει και να βγω από την δυστυχισμένη φυλακή των ζωγραφισμένων αμαρτιών, σ’ ένα γλυκόπικρο ρυθμό που δεν το ξέρω, παίζοντας στα δάχτυλα με δεξιοτεχνία τις πεντάγραμμες αισθήσεις.
Κάθε καινούργια μου χαρά την πληρώνω με καημό δυο φορές πιο μεγάλο. Μα αν χρειαστεί ν’ αγοράσω την ελευθερία μου, θα την πληρώσω τριπλά – με αντάλλαγμα την σκλαβιά. Το ίδιο μου κάνει κι αν μείνω αιχμάλωτος σ’ αυτή τη φυλακή των υγρών τοίχων, φτάνει να βρω σ’ σένα της ακτίνας τα μυστικά.
Γιατί… πιστεύω σε σένα..πιστεύω σε μια..πιστεύω σε σένα..! Ολόκληρη γυναίκα, βρίσκεσαι σ’ αυτό το τρίπτυχο που τα εξαγνίζει όλα, έχοντας την ικανότητα να με δέσεις σε μια μυστηριακή λατρεία με τα νήματα της αέρινης μυσταγωγίας.
Φορώντας το ξέφτυλο πουκάμισο, θα βγάλω το γκριζωπό ζωνάρι από την αλυσοδεμένη πλάτη μου, χτυπώντας στην αρένα της αυγής και της γης, την αιωρούμενη ανία, που με κρατάει μετέωρο ανάμεσα στην ανοησία και στην τρέλα.
Το μουδιασμένο πρόσωπο μου, λιώνει και αλλάζει πάλι όψη, γελώντας μαζί σου για το θαύμα που ριζώνει στον κατάλευκο ιστό της χαράς και της θλίψης μου. Στην άκρη, στη μέση και αλλού και ανάποδα, βλέπω σε σένα την γήινη ομορφιά που είναι η αρμονία του σύμπαντος.
Υπάρχουν επάνω σου φλογερές γραμμές που δεν τις βρίσκει κανένας, παρά μονάχα, στην τροχιά των πλανητών, στον φουρτουνιασμένο ήχο μιας έναστρης χορδής που τρέμει, στο ρυθμικό κυμάτισμα του φωτός του αγέρα. Παρθενικές μνήμες που αργότερα ξυπνούν, πάντα πιο ωραίες, και κάνουν την καρδιά μου πιο μεγάλη. Μνήμες αλλοτινές ανάμεσα σ’ εσένα και σ’ εμένα που κεντρίζουν όλα τα αισθήματα. Μνήμες που ξυπνούν την επιθυμία να μου προσφέρεις την ευτυχία και αργότερα να μπορείς να την αποκτήσεις, να μπορείς να την δώσεις. Την αφιέρωση της ύπαρξής σου !
Στο πυρετό της αποκάλυψης της μέρας, σου είπα γυναίκα, την προκαθορισμένη γυμνή μου αλήθεια στο όνομα του έρωτα, στο όνομα της ζωής, στο όνομα μιας τέλειας ευτυχίας που αναγκαστικά δεν θα σβήσει στην έκφραση ενός αισθήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου