Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Διάκενο | Ανδρέας Παπάζογλου


Δεν είναι που λείπει
Ή που είναι εδώ


Είναι πάντα το κοντοζύγωμα 
Και οι αργοσάλευτες απομακρύνσεις
Που σκίζουν 
Που αντηχούν 
Βαθιά
Κάθε φορά 
Πρώτη φορά
Κάθε φορά 
Πρώτη φορά


Λες και νηστέψαμε ποτέ 
Από αναφιλητά
Από βουβά επιφωνήματα
Ή από ξημερώματα μανιακά

Μα ή τέχνη της αναπνοής
Εκείνης της βαθιάς 
Της απροκάλυπτα καθαρτικής
Μας διαφεύγει
Όταν γυρνούν ερήμην μας


Κλειδιά, εποχές και πόμολα

Και ξέρουμε μονάχα πως φεύγει, τότε
Ή, αλοίμονο, πως έρχεται

Και μένουμε εκεί
Όρθιοι
Ατελείωτοι
Άπνοοι
Στατικοί
Πέτρωμα αδιάφορο
Βραδυφλεγές
Στο κέντρο του πλανήτη
Πάνω απο το νιπτήρα

Ή στο καθιστικό
Κάποτε τελειώνει

Κι ύστερα πάλι λείπει
Ή είναι πάλι εδώ
Μπορούμε επιτέλους να πιούμε
Και ν' αποκοιμηθούμε


Γαμημένοι αρχάριοι

They All Hate Us LIMITED:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου