Πολλές φορές νομίζουμε ότι πλέον κάποια πράγματα έχουν τελειώσει για εμάς, ότι δε θα τα ξανανιώσουμε, ότι δεν αξίζουμε για να τα ζήσουμε… Είμαστε ΄΄λίγοι΄΄ για αυτά… Έχουμε πάψει να πιστεύουμε σε αυτό το σκίρτημα, στο χαμόγελο χωρίς λόγο, στο σιγοτραγούδισμα… Και όλα έχουν πάρει μια άδεια, ήρεμη μορφή κυλώντας γαλήνια και συμβιβασμένα στο ποτάμι της καθημερινότητας μας… Ζούμε χωρίς στιγμές…
Όμως ξεχνάμε τη σημαντικότητα της στιγμής! Μια στιγμή μπορεί να αλλάξει τα πάντα! Λες και πατάει κάποιος ένα κουμπί και ξαφνικά αρχίζεις να νιώθεις και να πλημμυρίζει το μέσα σου από κάτι σαν… Χαρά; Μπορεί κάποιος άθελα του να σε κάνει να νιώσεις; Να θυμηθείς; Και όσο προσπαθείς να το διαψεύσεις όλο αυτό που πάει να σε κατακλύσει,να σου δίνει μια ώθηση για το ακατόρθωτο; Μπορεί σε μια στιγμή να το κάνει; Σε μια στιγμή;
Κάποιες δειλές κουβέντες αρχικά και στη συνέχεια ένα καρφωμένο χαμόγελο στα χείλη που προσπαθείς μάταια να το βγάλεις γιατί απλά δε το πιστεύεις… Φοβάσαι να το πιστέψεις γιατί πλέον είσαι σίγουρη ότι πρόκειται για ουτοπία – άλλωστε έχεις πείσει με περίσσια μαεστρία τον ευατό σου για αυτό!Οι μικρές, αθώες λέξεις που περίτεχνα και αθόρυβα σπάνε τον καλά δομημένο τοίχο που έστησες με τόσο κόπο,λιθαράκι λιθαράκι, για να προστατεύσεις ότι οι άλλοι σου αφήσαν… Το έκανες με τόση ευλάβεια και ήσουν σίγουρη ότι τίποτα δε θα το άλλαζε αυτό! Ξέχασες, όμως, τη στιγμή!
Το χαμόγελο που σου δίνει κάποιος απλόχερα χωρίς να ζητάει,να περιμένει κάτι από εσένα έρχεται να συμπληρώσει τις λέξεις, οι οποίες, πλέον, δένονται σε έναν απλό – και συνάμα σύνθετο για εσένα – διάλογο. Είναι η στιγμή που θα σου μείνει στο μυαλό και εσύ ακόμα δε το ξέρεις… Δε φαντάζεσαι ότι μπήκε ο πρώτος αριθμός στον συνδυασμό της κλειδαριάς της ψυχής σου… Συνεχίζεις να πιστεύεις ότι όλα είναι ουτοπία, ξεχνώντας για άλλη μια φορά τη δύναμη, την ένταση της στιγμής!
Είναι το άγγιγμα που δίνει την ένταση στη στιγμή, που την κάνει αξέχαστη! Έρχεται από εκεί που δε το περιμένεις και λέει ένα ΄΄ειλικρινά χάρηκα πολύ΄΄ με το δικό του μοναδικό τρόπο! Ελάχιστα δευτερόλεπτα που τα νιώθεις ακόμα πάνω σου. Δε μπορείς να τα εξηγήσεις, φοβάσαι μη τα παρεξήγησες και όμως, ενδόμυχα η απάντηση έρχεται να διαλύσει το νεφέλωμα που θέλεις να επιβάλλεις στον ευατό σου!Μια στιγμή…
«Μια στιγμή ήταν και πέρασε» λες και προσπαθείς να επανέλθεις όσο και αν το μυαλό σου παραστρατεί σε εκείνη τη στιγμή... όσο και αν εκείνο το στιγμιαίο σφίξιμο του αγγίγματος το νιώθεις ακόμα πάνω σου… Μαγικό ταξίδι! Επιβάλλεις στρατιωτικό νόμο στον ευατό σου και συνεχίζεις, μη βλέποντας ότι αυτή η στιγμή θα φέρει την επόμενη που πάντα είναι πιο δυνατή! Μια κίνηση που δε περίμενες, μια αναπάντεχη στιγμή και… Περισσότερεςλέξεις που ομολογούναβίαστα στιγμές ζωής, χαμόγελα που επιβεβαιώνουν την γλυκύτητα της στιγμής και εσύ, πλέον, να έχεις συνειδητοποιήσει ότι τίποτα δε μπορεί να αντισταθεί στη στιγμή… και ας μην ξέρεις αν θα υπάρξει άλλη…Μια στιγμή για πάντα!
Όμως ξεχνάμε τη σημαντικότητα της στιγμής! Μια στιγμή μπορεί να αλλάξει τα πάντα! Λες και πατάει κάποιος ένα κουμπί και ξαφνικά αρχίζεις να νιώθεις και να πλημμυρίζει το μέσα σου από κάτι σαν… Χαρά; Μπορεί κάποιος άθελα του να σε κάνει να νιώσεις; Να θυμηθείς; Και όσο προσπαθείς να το διαψεύσεις όλο αυτό που πάει να σε κατακλύσει,να σου δίνει μια ώθηση για το ακατόρθωτο; Μπορεί σε μια στιγμή να το κάνει; Σε μια στιγμή;
Κάποιες δειλές κουβέντες αρχικά και στη συνέχεια ένα καρφωμένο χαμόγελο στα χείλη που προσπαθείς μάταια να το βγάλεις γιατί απλά δε το πιστεύεις… Φοβάσαι να το πιστέψεις γιατί πλέον είσαι σίγουρη ότι πρόκειται για ουτοπία – άλλωστε έχεις πείσει με περίσσια μαεστρία τον ευατό σου για αυτό!Οι μικρές, αθώες λέξεις που περίτεχνα και αθόρυβα σπάνε τον καλά δομημένο τοίχο που έστησες με τόσο κόπο,λιθαράκι λιθαράκι, για να προστατεύσεις ότι οι άλλοι σου αφήσαν… Το έκανες με τόση ευλάβεια και ήσουν σίγουρη ότι τίποτα δε θα το άλλαζε αυτό! Ξέχασες, όμως, τη στιγμή!
Το χαμόγελο που σου δίνει κάποιος απλόχερα χωρίς να ζητάει,να περιμένει κάτι από εσένα έρχεται να συμπληρώσει τις λέξεις, οι οποίες, πλέον, δένονται σε έναν απλό – και συνάμα σύνθετο για εσένα – διάλογο. Είναι η στιγμή που θα σου μείνει στο μυαλό και εσύ ακόμα δε το ξέρεις… Δε φαντάζεσαι ότι μπήκε ο πρώτος αριθμός στον συνδυασμό της κλειδαριάς της ψυχής σου… Συνεχίζεις να πιστεύεις ότι όλα είναι ουτοπία, ξεχνώντας για άλλη μια φορά τη δύναμη, την ένταση της στιγμής!
Είναι το άγγιγμα που δίνει την ένταση στη στιγμή, που την κάνει αξέχαστη! Έρχεται από εκεί που δε το περιμένεις και λέει ένα ΄΄ειλικρινά χάρηκα πολύ΄΄ με το δικό του μοναδικό τρόπο! Ελάχιστα δευτερόλεπτα που τα νιώθεις ακόμα πάνω σου. Δε μπορείς να τα εξηγήσεις, φοβάσαι μη τα παρεξήγησες και όμως, ενδόμυχα η απάντηση έρχεται να διαλύσει το νεφέλωμα που θέλεις να επιβάλλεις στον ευατό σου!Μια στιγμή…
«Μια στιγμή ήταν και πέρασε» λες και προσπαθείς να επανέλθεις όσο και αν το μυαλό σου παραστρατεί σε εκείνη τη στιγμή... όσο και αν εκείνο το στιγμιαίο σφίξιμο του αγγίγματος το νιώθεις ακόμα πάνω σου… Μαγικό ταξίδι! Επιβάλλεις στρατιωτικό νόμο στον ευατό σου και συνεχίζεις, μη βλέποντας ότι αυτή η στιγμή θα φέρει την επόμενη που πάντα είναι πιο δυνατή! Μια κίνηση που δε περίμενες, μια αναπάντεχη στιγμή και… Περισσότερεςλέξεις που ομολογούναβίαστα στιγμές ζωής, χαμόγελα που επιβεβαιώνουν την γλυκύτητα της στιγμής και εσύ, πλέον, να έχεις συνειδητοποιήσει ότι τίποτα δε μπορεί να αντισταθεί στη στιγμή… και ας μην ξέρεις αν θα υπάρξει άλλη…Μια στιγμή για πάντα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου