Κοίταξα το ρολόι. Σε λίγο μεσάνυχτα. Σε λίγο θα ακουστούν εκρήξεις φελλών απ' τις σαμπάνιες, απ’ τα πολύχρωμα πυροτεχνήματα, τις τρανταχτές φωνές και τις ζητωκραυγές.
Νέα αρχή. Όπως τόσα άλλα χρόνια. Μα είναι αυτές οι τελευταίες στιγμές που μετράνε. Εκεί που κάθεσαι και αναλογίζεσαι πώς πέρασαν οι τελευταίες 365 μέρες και πώς είσαι ακόμα ζωντανός.
Και κοιτάζοντας «πίσω» βλέπω θλίψη. Βλέπω νεύρα, απογοήτευση, στεναχώρια, μοναξιά και αγανάκτηση. Βλέπω θάνατο, πόνο, πείνα και αδικία. Βλέπω στοιβάδες σκατών, βρομερά και σάπια κουφάρια. Μούχλα, κρύο και ανοησία.
Μα γιατί χαίρονται; Κοντοστέκομαι.
Αν δεν τα είχα περάσει όλα αυτά δε θα σ’ είχα γνωρίσει.
Αν δεν τα είχα περάσει όλα αυτά δε θα ήξερα πότε να χαρώ.
Αν δεν τα είχα περάσει όλα αυτά δε θα ήξερα τι να περιμένω.
Και τώρα περιμένω με ανυπομονησία τα μεσάνυχτα. Να φωνάξω πώς απ’ τα διαμάντια δε βγαίνει τίποτε ενώ από τη λάσπη ανθίζουν λουλούδια που θα σου χαρίσω μπάσταρδε Χρόνε. Γιατί κάθε φορά θα είμαι και πιο έτοιμος.
Κάθε φορά, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, θα ξέρω ό,τι δεν ήξερα πριν. Και θα κλαίω και θα γελάω, με ή χωρίς λόγο. Γιατί όσες καταιγίδες κι αν φέρεις, εγώ θα κοιτάω τα σύννεφα τους στον ουρανό και θα φαντάζομαι σχέδια.
Η σαμπάνια έσκασε και αφρός χύθηκε στα ποτήρια.
Ο λαός «λιμοκτονεί» για λόγους και προπόσεις.
«Κάθε χρόνο και χειρότερα» αλλά αυτό δε θα αλλάξει τώρα. Δε θα κάνω ηλίθιες και ανούσιες ευχές.
Γι’ αυτό σας εύχομαι, κάθε χρόνο και καλύτεροι. Δυνατότεροι.
Γεμάτοι κατανόηση και υπομονή. Με τα μυαλά, τις καρδιές αλλά και τα αυτιά ορθάνοιχτα.
Τα πράγματα δε θα πάνε προς το καλύτερο, αν δεν πάμε πρώτα εμείς.
Ας πάμε λοιπόν.
Νέα αρχή. Όπως τόσα άλλα χρόνια. Μα είναι αυτές οι τελευταίες στιγμές που μετράνε. Εκεί που κάθεσαι και αναλογίζεσαι πώς πέρασαν οι τελευταίες 365 μέρες και πώς είσαι ακόμα ζωντανός.
Και κοιτάζοντας «πίσω» βλέπω θλίψη. Βλέπω νεύρα, απογοήτευση, στεναχώρια, μοναξιά και αγανάκτηση. Βλέπω θάνατο, πόνο, πείνα και αδικία. Βλέπω στοιβάδες σκατών, βρομερά και σάπια κουφάρια. Μούχλα, κρύο και ανοησία.
Μα γιατί χαίρονται; Κοντοστέκομαι.
Αν δεν τα είχα περάσει όλα αυτά δε θα σ’ είχα γνωρίσει.
Αν δεν τα είχα περάσει όλα αυτά δε θα ήξερα πότε να χαρώ.
Αν δεν τα είχα περάσει όλα αυτά δε θα ήξερα τι να περιμένω.
Και τώρα περιμένω με ανυπομονησία τα μεσάνυχτα. Να φωνάξω πώς απ’ τα διαμάντια δε βγαίνει τίποτε ενώ από τη λάσπη ανθίζουν λουλούδια που θα σου χαρίσω μπάσταρδε Χρόνε. Γιατί κάθε φορά θα είμαι και πιο έτοιμος.
Κάθε φορά, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, θα ξέρω ό,τι δεν ήξερα πριν. Και θα κλαίω και θα γελάω, με ή χωρίς λόγο. Γιατί όσες καταιγίδες κι αν φέρεις, εγώ θα κοιτάω τα σύννεφα τους στον ουρανό και θα φαντάζομαι σχέδια.
Η σαμπάνια έσκασε και αφρός χύθηκε στα ποτήρια.
Ο λαός «λιμοκτονεί» για λόγους και προπόσεις.
«Κάθε χρόνο και χειρότερα» αλλά αυτό δε θα αλλάξει τώρα. Δε θα κάνω ηλίθιες και ανούσιες ευχές.
Γι’ αυτό σας εύχομαι, κάθε χρόνο και καλύτεροι. Δυνατότεροι.
Γεμάτοι κατανόηση και υπομονή. Με τα μυαλά, τις καρδιές αλλά και τα αυτιά ορθάνοιχτα.
Τα πράγματα δε θα πάνε προς το καλύτερο, αν δεν πάμε πρώτα εμείς.
Ας πάμε λοιπόν.
Πηγή: FindingTheJolly
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου