Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

616 | Τζένιφερ Ντέρλεθ

Mε τους αδιάβαστους στη Γη, εξεταζόμαστε σε θέματα επιβίωσης.
Tα πρωινά δουλεύουν σε σφαγεία με τις μύγες στο μέτωπο κολλημένες.
Πορνεία και ΚΑΖΊΝΟ οι φωλιές τους και πέφτουνε σαν ντόμινο σε σειρά, από το αλκοόλ.
Στραγγαλίζουν τις γκόμενες τους πάνω σε κρεβάτια, μέσα στα διαμερίσματα.
Κατεδαφίζουν τους Πύργους, κρυμμένοι στις σκαλωσιές.
Ψοφάνε για καλημέρες το πρωί, καθώς ο εγκέφαλος βυθίζεται στη βαβούρα από το μποτιλιάρισμα.
Γλείφουνε τις βιτρίνες, γλείφουνε τις εκπτώσεις.
Ζει και πεθαίνει στο δρόμο, πεθαίνει και ζει στο δρόμο.
Παρέα με ένα πόστερ κάποιου καλοκαιρινού νησιού καρφιτσωμένο στον πίσω τοίχο ενός μουχλιασμένου μυαλού.
Οι κυρίες, κουβαλάνε βλέμματα και ρυθμούς.
Την Κάλλας να φωνάζει την Τραβιάτα και τα φτερουγίσματα του αηδονιού.
Το VIVA VERDI.
Πνίγονται από τις καλημέρες και ντρέπονται.
Πίνουν το μιλκσέικ με το τελευταίο ίχνος της απειροελάχιστης θερμίδας.
Γλείφουνε τις βιτρίνες, γλείφουνε τις εκπτώσεις.
Ζυγίζονται, φωτογραφίζονται και χαζοχορεύουν σε trance party.
Αναστατώνουν, προκαλούν και στραγγαλίζονται.
Με τις αδιάβαστες στη Γη εξεταζόμαστε σε θέματα ισορροπίας.

Εγώ πήγα και εξετάστηκα στα θέματα της Marvel πραγματικότητας.
Στη γη 616, αδιάβαστη.
Είχα αντιρρήσεις για όλα τα προβλήματα και έτσι έγραψα για ένα σύμπαν-νησί που όλοι οι ήρωες είναι αράχνες αλλά όχι spidermen.
Γέννησα με τη φαντασία τη μορφή μου.
Με τη σούπερ δύναμη.
Την εμφάνισα ακριβώς απέναντι από το θρανίο μου και την έβλεπα μόνο εγώ.
Έτσι πλησίασα το πιο σπασικλιάρικο παιδάκι και αντέγραψα τις απαντήσεις.
Αρίστευσα και κράτησα την αξιοπρέπεια μου.
Ποια αξιοπρέπεια;
Έχω μια αξιοπρέπεια για κάθε κάθαρμα που γεννάω και αυτό είναι αρκετό.
Χειραγωγούσα και κατεύθυνα με αρμονία το αόρατο είδωλο μου.
Το οδήγησα μπροστά της;
Κλότσησα τη δασκάλα στο καλάμι και την έφτυσα στο σαγόνι και στη μύτη.
Αυτή σάλεψε και έφυγε τρέχοντας από την αίθουσα.
Μιλώντας μόνο για φαντάσματα στους γιατρούς και στους ιερείς.
Υποφέρει.
Ύστερα, ψιθύρισα γλυκά στη σαχλορόκ κουλ γκόμενα του διπλανού θρανίου.
"Το μυαλό σου σε πονάει, άλλαξέ το".
Με αισθάνθηκε, αλλά δε με πρόλαβε.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου