Έχουν περάσει χρόνια από τότε που αναρωτηθηκα άν είσαι ένας από αυτούς. Από αυτά τα άτομα που το προσωπείο τους θα μου επιβεβαίωνε για μια ακόμη φορά τον κανόνα που τόσο καλά γνωρίζω. Τώρα πιά πραγματικά πιστεύω πώς δεν υπάρχουν άλλοι σαν εσένα ρε φίλε μου.Κι'αν υπάρχουν θα είναι ελάχιστοι.Σου γράφω όχι για να σου πω ευχαριστώ. Φτηνή λέξη μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής σου.Σου αφιερωνω όμως λόγια καθαρά και αληθινά. Για την κρυστάλλινη σκέψη σου, που συνθλιβεί την λάσπη των δήθεν τριγύρω. Για την αγέρωχη στάση σου όταν σε χρειάζομαι. Για το κεφάλι που πεισματικά επιμένεις να κρατήσω ψηλά, όταν νιώθω να λύγιζω.Για σένα φίλε μου.Για σένα, που ενώ ξέρεις ότι μπορεί να πνιγείς εσύ απλώνεις το χέρι για να σώσεις εμένα.Γιατί ποτέ δεν έκανες δεύτερη σκέψη και μου δίνεις απλόχερα τη δύναμη σου να πιαστω.Ρε φίλε στα χρόνια μας αυτά, μου έδωσες όσα μου είχαν πάρει όλοι οι άλλοι. Ξαναβρήκα την χαμένη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και στις αξίες.Γιατί είσαι ένας στη ζυγαριά της ζωής και ο κόσμος από την άλλη πλευρά και το ήθος σου βαραίνει περισσότερο. Σε ευχαριστώ φίλε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου