Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

Εκείνα και εκείνες | Αλέξανδρος Νασόπουλος

Σ’εκείνα τα σκοτάδια ,
που βαδίσαμε να βρούμε τις φήμες μας ,
σε κάτι παιχνίδια, σε κάτι γέλια,
σε κατι κοροιδίες και σε κατι παρωδίες,
κάπου εκεί θα μάγκωσαν,
σίγουρα εκεί που κρυβόμασταν συνέχεια,
κι αφού τις βρήκαμε,
τις στήσαμε σε κάποιους τοίχους αυτοσχέδιους ,
μαζί μ’εκείνα τα όνειρα που δεν ξεφτίζουν όσο κι αν θέλουμε,

και τους εκτελέσαμε όλους μαζί,
πετώντας τα συναισθήματα στην τσέπη κάποιου μπεκρή περαστικού.

Ορισμένες φορές ,
εκείνες,
που στο φευγιό και στ’αγκυροβόλημά μου,
μπλέκονται ο τρόμος και ο φόβος , κι οι αγωνίες με ερωτεύονται παράφορα,
σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή,
θα μας έβρουν αυτά που αναζητούμε,
και το μόνο που θ’αντικρύσουν θα είναι γυρισμένες πλάτες ,
σαν εκείνες που στέκονται δακρυσμένες και ντροπαλές ,
σε στάσεις λεωφορείων και μετρό,
που βιάζονται να ρουφήξουν προορισμούς.

Άλλες φορές πάλι , ανοιγω εκείνα τα παράθυρα ,
ίσα ίσα να χωράν τα δυο μου μάτια…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου